Με ανοικτή επιστολή του το Διοικητικό Συμβούλιο της Παγκύπριας Συντεχνίας Κυβερνητικών Ιατρών (ΠΑ.ΣΥ.Κ.Ι) τονίζει το ολοένα επιδεινούμενο, οξύτατο πρόβλημα της υποστελέχωσης σε ιατρικό προσωπικό στα δημόσια νοσηλευτήρια, ενώ καταγγέλλει τη συνεχιζόμενη ανυπαρξία, προώθησης και εφαρμογής διορθωτικών μέτρων, παρ’ όλες τις διακηρύξεις.
*Η ΠΑ.ΣΥ.Κ.Ι θέτει παράλληλα δύο ερωτήματα:
1. Υπήρχε ή υπάρχει πραγματική αντίληψη από μέρους του Υπουργείου Υγείας των προβλημάτων που μαστίζουν τα δημόσια νοσηλευτήρια, του βαθμού αναδιοργάνωσης που απαραίτητα χρήζουν και τους κινδύνους που διατρέχει η δημόσια υγειά λόγω της κωλυσιεργίας που επιδεικνύεται;
2. Μήπως υπάρχει η πιθανότητα της εσκεμμένης πρόθεσης εφαρμογής των πολιτικών που βιώνουμε με τελικό σκοπό την ασφυξία των δημοσίων νοσηλευτηρίων και την κατάρρευση τους;
*«Η υπομονή και ανοχή που επιδείξαμε στην προσπάθεια μας να στηρίξουμε τα κρατικά νοσηλευτήρια και να μην ταλαιπωρηθεί ο Κύπριος ασθενής οδήγησε στην συνεχή και προοδευτική υποτίμηση της επαγγελματικής μας αξιοπρέπειας».
Ακολουθεί η ανακοίνωση της ΠΑ.ΣΥ.Κ.Ι:
«Θεωρούμε υποχρέωση μας προς την Κυπριακή κοινωνία, μέσω της παρούσας ανοικτής επιστολής να ενημερώσουμε, για το ολοένα επιδεινούμενο, οξύτατο πρόβλημα της υποστελέχωσης σε ιατρικό προσωπικό, που μαστίζει τα δημόσια κρατικά νοσηλευτήρια και ταυτόχρονα να καταγγείλουμε την συνεχιζόμενη ανυπαρξία, προώθησης και εφαρμογής διορθωτικών μέτρων, παρόλες τις διακηρύξεις. Τις επιπτώσεις της πολιτικής αυτής πρωτίστως τις βιώνουν οι ασθενείς συμπολίτες μας.
Η μια σύσκεψη διαδέχεται την άλλη, από τα ψηλότερα πολιτικά δώματα μέχρι τα χαμηλότερα υπηρεσιακά, όμως οι ιατροί του δημοσίου δυστυχώς παραμένουν στο ίδιο έργο θεατές, λαμβάνοντας ψεύτικες υποσχέσεις, παραμένοντας μόνοι να αντιμετωπίσουν και να απαντήσουν για τα κακώς έχοντα του συστήματος.
Στη πραγματικότητα αυτό που βιώνουμε είναι η επιμονή του Υπουργού Υγείας για εφαρμογή του δικού του μοντέλου αυτονόμησης, (στην παρούσα φάση είναι γνωστό μόνο το νομικό πλαίσιο και τίποτα συγκεκριμένο από τεχνικής/ πρακτικής απόψεως και το κυριότερο αν θα εξασφαλίσει την βιωσιμότητα των δημοσίων νοσηλευτηρίων) και εντός αυτού, της προώθησης των αναγκαίων λύσεων όλων των προβλημάτων που ταλανίζουν τα δημόσια νοσηλευτήρια. Παράλληλα, διαισθανόμαστε μια έντεχνη αποφυγή προώθησης μονίμων λύσεων που αφορούν τα προβλήματα που βιώνουμε καθημερινά. Οι δύο αυτές παράμετροι εύλογα αναφύουν τα εξής ερωτήματα:
1. Υπήρχε ή υπάρχει πραγματική αντίληψη από μέρους του Υπουργείου Υγείας των προβλημάτων που μαστίζουν τα δημόσια νοσηλευτήρια, του βαθμού αναδιοργάνωσης που απαραίτητα χρήζουν και τους κινδύνους που διατρέχει η δημόσια υγειά λόγω της κωλυσιεργίας που επιδεικνύεται;
2. Μήπως υπάρχει η πιθανότητα της εσκεμμένης πρόθεσης εφαρμογής των πολιτικών που βιώνουμε με τελικό σκοπό την ασφυξία των δημοσίων νοσηλευτηρίων και την κατάρρευση τους;
Αντιλαμβανόμαστε ότι ο Υπουργός Υγείας παρέλαβε από τον προηγούμενο Υπουργό νοσηλευτήρια στον αναπνευστήρα, όμως τώρα είναι «υπό ελεύθερη πτώση», τα οποία οδηγούνται, δυστυχώς για τους συμπολίτες ασθενείς μας, προς τον θάνατο. Ο υπαρκτός αυτός κίνδυνος καθιστά πλέον, τις οποίες προσπάθειες για αυτονόμηση των δημοσίων νοσηλευτριών χωρίς περιεχόμενο, αντίκρισμα και την όλη προσπάθεια άκρως απρόβλεπτη, αφού δεν θα υπάρχει κάτι για να αυτονομήσουμε.
Η πεισματική και έντεχνη άρνηση από μέρους του Υπουργείου Υγείας να προωθήσει επείγουσες λύσεις σε επίπεδο στελέχωσης με ιατρικό προσωπικό, δημιουργίας φυσιολογικού εργασιακού περιβάλλοντος για την παροχή ποιοτικής και ασφαλούς ιατρικής φροντίδας, έχουν προκαλέσει την ψυχική και σωματική εξουθένωση των ιατρών, με αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση του κύματος φυγής ιατρών από τα δημόσια νοσηλευτήρια και την σχεδόν απουσία του οποιοδήποτε ενδιαφέροντος για εργασία στα δημόσια νοσηλευτήρια.
Ευελπιστούμε να γίνεται επιτέλους αντιληπτό που οδήγησαν και οδηγούν οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμοστήκαν και συνεχίζουν να εφαρμόζονται στον τομέα της δημοσίας υγείας, όπως και οι εμμονές των υπευθύνων να μην αντιλαμβάνονται την ιδιαιτερότητα του τομέα της υγείας γενικότερα και του ιατρικού επαγγέλματος ειδικότερα.
Δυστυχώς το φιλότιμο, η υπομονή και ανοχή που επιδείξαμε στην προσπάθεια μας να στηρίξουμε τα κρατικά νοσηλευτήρια και να μην ταλαιπωρηθεί ο Κύπριος ασθενής οδήγησε στην συνεχή και προοδευτική υποτίμηση της επαγγελματικής μας αξιοπρέπειας. Πιθανότατα η στάση μας αυτή θεωρήθηκε αδυναμία να αντιληφθούμε και να αντιδράσουμε στο τι γίνεται στην Υγεία και έντεχνα προσπαθεί να χρησιμοποιηθεί από το Υπουργείο Υγείας.
Το Δ.Σ. της ΠΑ.ΣΥ.Κ.Ι. τους διαβεβαιώνει, ότι κάνουν λάθος και σε προσεχή έκτακτη του συνεδρία εντός της εβδομάδας θα επεξεργαστεί μέτρα αντίδρασης.
Ως ύστατη προσπάθεια καλούμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να παρέμβει και να ζητήσει να δοθούν επιτέλους λύσεις στα καθημερινά προβλήματα των υπό κατάρρευση νοσηλευτηρίων, στα επίπεδα στελέχωσης και παροχής κινήτρων για την συγκράτηση της φυγής του ιατρικού προσωπικού.
Η υπομονή έχει τα όρια της. Δεν μπορεί να γίνει ανεκτή πλέον η έντεχνη προσαρμογή του διαλόγου για χάριν του διαλόγου, οι κούφιες υποσχέσεις προς τους ιατρούς και ακόμη χειροτέρα προς τους ασθενείς. Η περίοδος αυτή έχει παρέλθει, ώρα για έργα όπως άλλωστε εξάγεται από τις αποφάσεις της σύσκεψης μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας και των αρχηγών των κοινοβουλευτικών κομμάτων».
