Η πανδημία επηρέασε ανεπιστρεπτί την ζωή όλων μας. Ειδικά τον πρώτο καιρό, που κυριαρχούσε η άγνοια και ο τρόμος, πολλοί συνάνθρωποί μας οι οποίοι νόσησαν, βίωσαν το στίγμα και την απόρριψη. Με την πάροδο του χρόνου, η γνώση που αποκτήσαμε για τον κορωνοϊό και η επίγνωση του γεγονότος ότι ο καθείς μας μπορεί να νοσήσει, βοήθησαν στην άμβλυνση της ενοχοποίησης και περιθωριοποίησης του ασθενούς με covid-19.
Όμως, οι ψυχικά νοσούντες συνάνθρωποί μας, συνεχίζουν εδώ και χρόνια να βιώνουν την απόρριψη και τον παραγκωνισμό. Η 10η Οκτωβρίου έχει οριστεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και την Παγκόσμια Ομοσπονδία Ψυχικής Υγείας, ως Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας, με στόχο την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για τα ψυχικά νοσήματα.
Από αρχαιοτάτων χρόνων, ο ψυχικά ασθενής, είχε ξεχωριστή θέση στην κοινωνία που ζούσε και η αντιμετώπιση που είχε, ήταν ανάλογη με τον πολιτισμό και την κουλτούρα. Στη σημερινή εποχή, παρόλο που υπάρχει ανθρωποκεντρική προσέγγιση απέναντι στη ψυχική νόσο, δεν έχουμε καταφέρει να μειώσουμε το στίγμα που βιώνει ο ψυχικά πάσχοντας. Ως κοινωνία, καλούμαστε να αποδείξουμε έμπρακτα τον σεβασμό μας προς τον συνάνθρωπό μας, ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει τις δικές του δυσκολίες, τόσο σε συναισθηματικό όσο και σε λειτουργικό επίπεδο. Το λιγότερο που θα μπορούσαμε να του προσφέρουμε, είναι να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για εύκολη πρόσβαση του σε κατάλληλες θεραπευτικές δομές, στις οποίες θα τυγχάνει αξιοπρεπούς περίθαλψης.
Απεναντίας, εδώ και αρκετά χρόνια, έχουν βγει στο φως της δημοσιότητας, οι συνθήκες διαβίωσης στο Νοσοκομείο Αθαλάσσας και σε στέγες, που αποδεικνύουν την έλλειψη κατάλληλων κτηριακών δομών και θεραπευτικών προγραμμάτων. Για να μπορέσει να υπάρξει αλλαγή, θα πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι αρμόδιοι φορείς, έμπρακτα να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για ψυχιατρική μεταρρύθμιση, η οποία θα έχει ως στόχο την δημιουργία καταλληλότερων δομών και θεραπευτικών προγραμμάτων, προσαρμοσμένων στις σύγχρονες θεραπευτικές ανάγκες. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, έγιναν αρκετές μεταρρυθμίσεις με θετικό αποτέλεσμα.
Εν κατακλείδι, ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε την ψυχική νόσο, αντανακλά το επίπεδο του πολιτισμού μας και εμείς, απλά, καλούμαστε, τις ήδη υπάρχουσες θεραπευτικές προσεγγίσεις, να τις προσαρμόσουμε στη δική μας κουλτούρα και να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής των ψυχικά ασθενών συνανθρώπων μας.
(EK/ΕΙ)
