Το παιδί μου φοβάται


ΤΗΣ ΔΡΟΣ ΑΡΙΣΤΟΝΙΚΗΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ-ΤΡΥΦΩΝΙΔΟΥ*

Όλοι οι άνθρωποι σε καταστάσεις συναγερμού μπορεί να εκδηλώσουν τριών μορφών φοβικές αντιδράσεις: φόβο, φοβία ή νευρωσικό άγχος.

Ο φόβος είναι μια φυσιολογική αντίδραση σε έναν πραγματικό κίνδυνο.

Η φοβία είναι μια παθολογική κατάσταση καθότι πυροδοτεί έντονο φόβο σε ορισμένα ερεθίσματα που δεν ενέχουν πραγματικό κίνδυνο.

Ενώ το νευρωσικό άγχος είναι ένας γενικευμένος φόβος που εκδηλώνεται κάτω από ποικίλες συνθήκες και χαρακτηρίζει όλες τις ενέργειες του ατόμου και είναι παθολογική κατάσταση.

Πώς αποκτώνται όμως οι παιδικοί φόβοι; Οι φόβοι που σχετίζονται με τα παιδιά προσχολικής ηλικίας έχουν να κάνουν με συναισθήματα ανασφάλειας καθώς και με ανησυχίες απέναντι στο άγνωστο. Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας συχνά φοβούνται το σκοτάδι, τους έντονους θορύβους, τους αγνώστους, τα ζώα. Τα παιδιά σχολικής ηλικίας φοβούνται συνήθως να μένουν μόνα τους, την απώλεια κ.α.

Στην εφηβεία οι φόβοι γίνονται πιο προσωπικοί ή αφορούν τις σχέσεις με το άλλο φύλο. Οι περισσότερες έρευνες αναφέρουν πως το 90% των παιδιών φοβούνται όμως η σοβαρότητα των φοβικών αντιδράσεων μπορεί να κριθεί από τις συνέπειες που αυτές έχουν στη λειτουργικότητα του παιδιού. Η ανάπτυξη των φόβων σχετίζεται με την ιδιοσυγκρασία και τις προσωπικές εμπειρίες του κάθε παιδιού αλλά και από τις περιβαλλοντικές συνθήκες.

Μαθαίνουμε να φοβόμαστε με τρείς τρόπους 1. με την τοποχρονική συνεξάρτηση, δηλαδή όταν το παιδί συνδέσει μια δυσάρεστη εμπειρία με μια συγκεκριμένη ουδέτερη κατάσταση, 2. με τη μίμηση προτύπων, δηλαδή το παιδί να μάθει να φοβάται κάτι που είδε να φοβάται κάποιος άλλος και 3. με τη συμβολική μάθηση, δηλαδή όταν το παιδί μάθει να φοβάται κάτι που άκουσε ότι το φοβάται κάποιος άλλος.

Η πρώτη εμφάνιση μιας φοβίας μπορεί να είναι ξαφνική ωστόσο να εκδηλώνεται και να γιγαντώνεται σιγά σιγά. Κάποια παιδιά είναι ευάλωτα στις φοβίες. Οι πιο κάτω τεχνικές αποδείχτηκαν αποτελεσματικές για να βοηθηθεί ένα παιδί να ξεπεράσει τους φόβους του: 1. να βοηθηθεί το παιδί να αναπτύξει δεξιότητες που τον βοηθούν να αντιμετωπίσει τους φόβους του 2. να έρχεται σιγά σιγά σε επαφή με το φοβικό αντικείμενο και 3. να του δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσει το φοβικό αντικείμενο ή κατάσταση κάτω από συνθήκες που το ίδιο αισθάνεται ασφαλές.

Αν όμως το παιδί είναι ιδιοσυγκρασιακά εσωστρεφές ή η φοβία του τον ταλαιπωρεί πολύ ή μαζί με την φοβία του συντρέχουν κι άλλες ψυχοσυναισθηματικές διαταραχές τότε είναι απαραίτητη μια ψυχοθεραπευτική φροντίδα του προβλήματος του παιδιού.

*Ψυχολόγος

Διδάκτορας Εξελικτικής-Σχολικής ψυχολογίας

Μ.Α Διοίκηση εκπαιδευτικών μονάδων

Msc Χρηματοοικονομικά και Ναυτιλιακά

Μ.Α ART therapist

Pgp Συμβουλευτική ψυχολογία

Ειδίκευση στη Συστημική θεραπεία και στη Γνωστική-Αναλυτική θεραπευτική αντιμετώπιση




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.



Newsletter











920