Σύγχρονες χειρουργικές τεχνικές στην αρθροπλαστική του ισχίου

ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΥΡΑ*

Αρθρίτιδα ισχίου

Η αρθρίτιδα του ισχίου είναι μια πολύ συνηθισμένη πάθηση που προσβάλλει συνήθως άντρες και γυναίκες ηλικίας 50 ετών και άνω. Το 2011 στις ΗΠΑ, περισσότεροι από 28 εκατομμύρια άνθρωποι έπασχαν από οστεοαρθρίτιδα. Στην πάθηση αυτή, καταστρέφεται σταδιακά ο χόνδρος που καλύπτει το οστό της λεκάνης-κοτύλης και της κεφαλής του μηριαίου οστού. Αποτέλεσμα αυτής της καταστροφής είναι η εμφάνιση πόνου, η μείωση του εύρους της κίνησης της άρθρωσης και σταδιακά η μείωση της ποιότητας ζωής του ασθενή.

Στα τελικά στάδια της νόσου, η θεραπεία είναι η χειρουργική αποκατάσταση της άρθρωσης με ειδικές προθέσεις-εμφυτεύματα.

Οι παραδοσιακές τεχνικές αρθροπλαστικής ισχύου

Στις παραδοσιακές τεχνικές των αρθροπλαστικών, ο χειρουργός προσεγγίζει την άρθρωση από την οπισθοπλάγια ή την προσθιοπλάγια επιφάνεια του ισχίου. Μέσω των προσπελάσεων αυτών τραυματίζονται/τέμνονται τένοντες και μεγάλες μυϊκές ομάδες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχει πόνος και αργή αποκατάσταση. Επιπλέον, για να αποφευχθεί ο κίνδυνος του εξαρθρήματος, ο ασθενής θα πρέπει να ακολουθεί κάποιες προφυλάξεις (αποφυγή κάποιων κινήσεων, κινητοποίηση με βοηθήματα κ.λπ.) για 6 με 8 εβδομάδες.

Πρόσθια ελάχιστης επεμβατικότητας αρθροπλαστική ισχίου (ΑΜΙS)

Η πρόσθια προσπέλαση (AMIS) χρησιμοποιείται στη χειρουργική της αρθροπλαστικής του ισχίου ως μια ενναλακτική́ τεχνική στην παραδοσιακή́ οπισθοπλάγια προσπέλαση. Παρόλο που η πρόσθια προσπέλαση έχει περιγραφεί από́ πολύ́ παλιά́, η τεχνολογική́ εξέλιξη και ο σχεδιασμός νέων εργαλείων επιτρέπουν στο χειρουργό́ σήμερα την πραγματοποίηση επέμβασης αντικατάστασης της άρθρωσης του ισχίου μέσω μιας τομής 6-8 εκ στην πρόσθια επιφάνεια του ισχίου.

Μέσω της τομής αυτής ο χειρουργός προσεγγίζει την κατεστραμμένη άρθρωση ΑΤΡΑΥΜΑΤΙΚΑ, χωρίς να κόβει ή να αποκολλάει μυϊκές ομάδες και τένοντες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα:

1. Λιγότερη απώλεια αίματος

2. Ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο

3. Μικρή διάρκεια νοσηλείας στο νοσοκομείο (1-2 ημέρες)

4. Άμεση κινητοποίηση του ασθενούς (3-4 ώρες μετά το πέρας της επέμβασης) με πλήρη φόρτιση

5. Μειωμένο κίνδυνο θρομβοεμβολικών επεισοδίων λόγω της άμεσης κινητοποίησης

6. Ταχύτερη αποκατάσταση

7. Μικρότερο κίνδυνο εξαρθρήματος του ισχίου

Επιπλέον, λόγω του ότι η επέμβαση πραγματοποιείται με τον ασθενή́ σε ύπτια θέση, είναι δυνατή́ η διεγχειρητική́ χρησιμοποίηση ακτινογραφιών για τον έλεγχο της σωστής τοποθέτησης των προθέσεων, καθώς και ο άμεσος έλεγχος του μήκους των κάτω ακρών με σκοπό́ την αποφυγή́ μετεγχειρητικής ανισοσκελίας. Μετεγχειρητικά́ η βάδιση πραγματοποιείται με τη βοήθεια περιπατητούρας («Π») ή πατερίτσας. Ο ασθενής εγκαταλείπει τα βοηθήματα αυτά́ μόλις νιώσει εμπιστοσύνη στον εαυτό́ του και μπορεί́ να βαδίσει χωρίς βοηθήματα («Π» ή πατερίτσες) σε διάστημα λίγων μόνο ημερών μετά το χειρουργείο.

*Έχει ειδικευθεί στο Denver, Colorado των Η.Π.Α. στην Πρόσθια Ελάχιστης Επεμβατικότητας Ολική́ Αρθροπλαστική́ Ισχίου (AMIS), καθώς και στις Ελάχιστης Επεμβατικότητας και Εξατομικευμένες Αρθροπλαστικές του Γόνατος (Minimal Invasive Hipand Knee Fellowship).

EMAIL: dimitrislyras@yahoo.gr