ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΜΑΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ*
Αν κάποιος υποστεί καρδιακή ανακοπή δεν έχει καμμιά πιθανότητα να επιβιώσει αν οι παρευρισκόμενοι συνάνθρωποι του δεν είναι εκπαιδευμένοι να του προσφέρουν πρώτες βοήθειες που σε αυτή την περίπτωση συγκεκριμενοποιούνται στη καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση [ΚΑΡΠΑ]. Αντίθετα η πιθανότητα επιβίωσης μπορεί να αυξηθεί μέχρι και στο 70% με την άμεση παρέμβαση και προσφορά βοήθειας.
Είναι γνωστό ότι 5-6 λεπτά μετά από καρδιακή ανακοπή ο εγκέφαλος παθαίνει ανεπανόρθωτη ζημιά ενώ το θύμα θα χάσει κάθε πιθανότητα επιβίωσης μετά από 8-9 λεπτά. Άρα αδύνατο να περιμένουμε βοήθεια από ασθενοφόρο όσο γρήγορα και αν κινητοποιηθεί.
Καρδιακή ανακοπή συμβαίνει σε 1 ανά 1000 κατοίκους κάθε χρόνο. Το 20% των περιστατικών αυτών συμβαίνει σε κάποιο δημόσιο χώρο και η παρέμβαση των παρευρισκομένων είναι απαραίτητη για την αύξηση της πιθανότητας επιβίωσης του θύματος.
Τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει ένας εκπαιδευμένος πολίτης ώστε να προσφέρει ΚΑΡΠΑ στο θύμα είναι συγκεκριμένα και διδάσκονται σε εξειδικευμένα σεμινάρια για πολίτες.
Το πρώτο βήμα είναι η επιβεβαίωση της ανακοπής και ακολουθούν οι θωρακικές συμπιέσεις, οι εμφυσήσεις διάσωσης (φιλί της ζωής) και η χρήση Αυτόματου Εξωτερικού Απινιδωτή (ΑΕΑ).
Στη χρονική περίοδο που ζούμε, με την πανδημία από τον κορωνοιό, κάποια βήματα της ΚΑΡΠΑ αλλάζουν και καλό είναι οι πολίτες που έχουν εκπαιδευτεί στις πρώτες βοήθειες να γνωρίζουν τις αλλαγές. Οι αλλαγές αυτές πολύ πιθανό να ισχύουν μέχρι την δημιουργία εμβολίου για τη νόσο.
Πολύ πρόσφατα η Ελληνική Καρδιολογική Εταιρεία, το Συμβούλιο Αναζωογόνησης του Ηνωμένου Βασιλείου, ο Αμερικανικός Σύνδεσμος Καρδιάς και η Διεθνής Επιτροπή για την Αναζωογόνηση εξέδωσαν οδηγίες για τη τροποποίηση των βημάτων της ΚΑΡΠΑ από εκπαιδευμένους πολίτες στη καρδιακή ανακοπή.
Περιληπτικά οι οδηγίες αλλάζουν ως εξής:
- Αναγνωρίζουμε την καρδιακή ανακοπή βλέποντας αν το θύμα αναπνέει γονατίζοντας στο δεξί του πλάι και ακούμε αν αναπνέει χωρίς να σκύβουμε πάνω από το στόμα του όπως κάναμε μέχρι σήμερα. Δεν πρέπει δηλαδή να αισθανθούμε την αναπνοή του στο μάγουλο μας πλησιάζοντας το πρόσωπο του.
- Αν έχουμε μαζί μας προσωπικό προστατευτικό εξοπλισμό, δηλαδή μάσκα ή και γάντια είναι σωστό να τα χρησιμοποιήσουμε.
- Αφού επιβεβαιωθεί η καρδιακή ανακοπή καλό είναι να τοποθετήσουμε ένα ύφασμα που να καλύπτει ελαφρά το στόμα και τη μύτη του θύματος (μαντήλι για παράδειγμα), ώστε να προστατευτούμε κατά τη διάρκεια της προσπάθειας για αναζωογόνηση.
- Αμέσως μετά αρχίζουμε θωρακικές συμπιέσεις όπως γνωρίζαμε μέχρι σήμερα με συχνότητα 100-120 ανά λεπτό.
- Λόγω του κινδύνου μετάδοσης της νόσου COVIT 19 αποφεύγουμε να δίνουμε εμφυσήσεις διάσωσης. Συνεχίζουμε δηλαδή την προσπάθεια μας με αδιάλειπτες θωρακικές συμπιέσεις μέχρι να έρθει εξειδικευμένη βοήθεια ή απινιδωτής.
- Η χρήση του απινιδωτή αυξάνει σημαντικά τη πιθανότητα επιβίωσης και θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί μόλις είναι διαθέσιμος. Δεν φαίνεται να υπάρχει ιδιαίτερος κίνδυνος για μετάδοση της νόσου κατά τη χρήση του απινιδωτή.
- Μετά τη συμμετοχή μας σε μια τέτοια προσπάθεια πλένουμε καλά τα χέρια με νερό και σαπούνι ή χρησιμοποιούμε αντισηπτικό υγρό
Η παρέμβαση των εκπαιδευμένων πολιτών έχει αυξήσει διεθνώς τα ποσοστά επιβίωσης των θυμάτων καρδιακής ανακοπής και είναι απαραίτητη. Δεν πρέπει να μείνουμε αμέτοχη σε ένα τέτοιο περιστατικό από φόβο για μετάδοση της νόσου που προκαλεί ο κορωνοιος.
Απλά βεβαιωνόμαστε πρώτα για την ασφάλεια μας και τροποποιούμε τα βήματα μας όπως αναφέρθηκε πιο πάνω.
*Βοηθός Διευθυντής Καρδιολογικού Τμήματος
Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας
