ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΛΟΪΖΟΥ Γ. ΛΟΪΖΟΥ
Η θεραπεία του καρκίνου δεν είναι μόνο η αντικαρκινική και υποστηρικτική αγωγή. Είναι απαραίτητο να περιλαμβάνει την ψυχολογική και κοινωνική στήριξη.
Το ερώτημα είναι, εμείς ως γιατροί αλλά και όλοι όσοι φροντίζουν τους συνανθρώπους μας που προβάλλονται από καρκίνο, κάνουμε όσα χρειάζεται για να τους βοηθούμε ή να τους εκπαιδεύουμε, για να μπορούν να διαχειρίζονται καλύτερα τις τόσο στρεσογόνες καταστάσεις που βιώνουν χρησιμοποιώντας αποτελεσματικά την κοινωνική και ψυχολογική στήριξη που μπορούν να παίρνουν;
Με τις σκέψεις αυτές έχω καταγράψει στο άρθρο, που μοιράζομαι σήμερα μαζί σας, μερικές ιδέες που ίσως προσφέρουν στους καρκινοπαθείς συνανθρώπους μας μια βοήθεια για καλύτερη διαχείριση του σημαντικού αυτού προβλήματος.
Η κοινωνική και ψυχολογική στήριξη, που έχει ο ασθενής με καρκίνο, είναι πρωταρχικής σημασίας για την εξέλιξή του. Οι ανάγκες για τον κάθε ασθενή είναι εξατομικευμένες. Ο κάθε ασθενής, γνωρίζοντας αυτά που μπορεί να κάνει, επιλέγει εκείνα που ταιριάζουν καλύτερα στις δικές του ανάγκες.
Τι μπορεί να κάνει ο καρκινοπαθής ασθενής, σε προσωπικό επίπεδο, για να αντιμετωπίζει καλύτερα τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει;
Το εύρος και η ποιότητα των κοινωνικών σχέσεων του καρκινοπαθούς έχουν καθοριστικό ρόλο στη θεραπεία και πρόγνωσή του.
Η οικογένεια, οι φίλοι, οι συνάδελφοι, οι συντελεστές της ομάδας περίθαλψης και νέα άτομα, που θα γνωρίζει ο καρκινοπαθής ασθενής, μετά τη διάγνωση, μπορεί να του προσφέρουν πολλά.
Πώς μπορεί ο καρκινοπαθής να επωφελείται πιο πολύ από τους ανθρώπους αυτούς;
*Κλινικός Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Λευκωσίας
Πρόεδρος Ιδρύματος ΕΛΠΙΔΑ για παιδιά με καρκίνο και λευχαιμία
τ. Διευθυντής Παιδογκολογικής – Παιδοαιματολογικής Κλινικής
Νοσοκομείο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ΙΙΙ, Λευκωσία