«Η Παγκόσμια Ημέρα Δρεπανοκυττάρωσης καθιερώθηκε για πρώτη φορά το 2008 με πρωτοβουλία του Παγκοσμίου Οργανισμού Δρεπανοκυττάρωσης (SCDIO). Στόχος της ημέρας αυτής είναι η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για μια πάθηση του αίματος που τις προηγούμενες δεκαετίες ήταν ιδιαίτερα θανατηφόρα».
Αυτά αναφέρει σε μήνυμά του ο Επίτροπος Εθελοντισμού και ΜΚΟ για την Παγκόσμια Ημέρα Δρεπανοκυττάρωσης και προσθέτει:
«Πρόκειται για μια μορφή αναιμίας, που προκαλείται από την ανεπάρκεια οξυγόνου στα ερυθρά αιμοσφαίρια, τα οποία για τον λόγο αυτό λαμβάνουν το σχήμα δρεπανιού.
Η δρεπανοκυτταρική αναιμία είναι η πιο συχνή γενετική ασθένεια σε όλο τον κόσμο. Αποτελεί μια μοναδική ασθένεια που ταυτόχρονα είναι επώδυνη και θανατηφόρα. Σκοτώνει σταδιακά μέρος του ασθενούς κάθε φορά που το αίμα είναι αποκλεισμένο σε ένα αιμοφόρο αγγείο ή υποχρεώνει τον ασθενή να έχει ένα μικρό εγκεφαλικό επεισόδιο. Μπορεί να σκοτώσει πραγματικά τον ασθενή με ένα ισχυρό εγκεφαλικό επεισόδιο ή καρδιακή προσβολή. Εκτιμάται ότι περίπου 500.000 άνθρωποι γεννιούνται κάθε χρόνο με αυτή τη σοβαρή πάθηση. Η ασθένεια είναι κληρονομική και οι πάσχοντες αντιμετωπίζουν μεταξύ άλλων συμπτώματα αναιμίας όπως είναι η ζαλάδα, η εύκολη κόπωση, η δύσπνοια, η ταχυκαρδία, η μικρότερη αντοχή και λιποθυμική τάση. Η ιατρική επιστημονική κοινότητα δεν έχει δημιουργήσει κάποια θεραπεία για την δρεπανοκυτταρική αναιμία. Έτσι, οποιεσδήποτε θεραπείες ακολουθούν οι πάσχοντες περιστρέφονται γύρω από την αντιμετώπιση των άμεσων και οξέων προβλημάτων και την αποκατάσταση ή πρόληψη των επιπλοκών και των κρίσεων. Οι σύγχρονες επιστημονικές μελέτες των ερευνητών στοχεύουν στην ανάπτυξη μεθόδων γονιδιακής θεραπείας, η οποία αναμένεται να δώσει σημαντική ώθηση στην αντιμετώπιση της δρεπανοκυτταρικής αναιμίας.
Η ιατρική κοινότητα και όσες μη κυβερνητικές οργανώσεις ασχολούνται με το θέμα πιστεύουν ότι η πλήρης ενημέρωση όσων έχουν σχέση με τη νόσο της δρεπανοκυτταρικής αναιμίας (ιατροί, νοσηλευτές, ασθενείς, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, κλπ) συμβάλλει σημαντικά στη βελτίωση των συνθηκών ζωής των ασθενών. Επίσης, κρίνεται ότι ο προληπτικός έλεγχος των αιμοσφαιρινοπαθειών συμβάλλει στην ελαχιστοποίηση γεννήσεων πασχόντων παιδιών».
