«Η Παγκόσμια Ημέρα για τη Σκλήρυνση κατά Πλάκας (ΣΚΠ) – Πολλαπλή Σκλήρυνση (ΠΣ), η οποία θεσπίστηκε το 2009 από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ατόμων με Πολλαπλή Σκλήρυνση (Multiple Sclerosis International Federation – MSIF), αποτελεί τη μόνη παγκόσμια εκστρατεία ευαισθητοποίησης για την ΣΚΠ – ΠΣ. Εορτάζεται κάθε χρόνο την τελευταία Τετάρτη του Μαΐου, σε περισσότερες από 60 χώρες ανά τον κόσμο, με στόχο την ευρύτερη ενημέρωση του κοινού για τη νόσο, καθώς και για το πώς οι επιπτώσεις της επηρεάζουν τις ζωές και την καθημερινότητα περισσοτέρων από δύο εκατομμύρια πασχόντων, παγκοσμίως. Στην Κύπρο υποφέρουν από την ασθένεια περίπου 1300 άτομα».
Αυτά αναφέρει σε μήνυμά του ο Επίτροπος Εθελοντισμού Γιάννης Γιαννάκη και προσθέτει:
«Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας είναι μια αυτοάνοση φλεγμονώδης ασθένεια του κεντρικού νευρικού συστήματος, που καταστρέφει τα μονωτικά καλύμματα των νευρικών κυττάρων στον εγκέφαλο και τη σπονδυλική στήλη, με αποτέλεσμα να διαταράσσεται η ικανότητα επικοινωνίας τμημάτων του νευρικού συστήματος και να δημιουργούνται σωματικά, πνευματικά, ακόμη και ψυχιατρικά προβλήματα στον πάσχοντα. Η ασθένεια αυτή είναι χρόνια, ανίατη, μη αναστρέψιμη, πολυπαραγοντική, εκφυλιστική, αλλά και απρόβλεπτη που οδηγεί σταδιακά τους ασθενείς σε αναπηρία και χρήζει χρόνιας θεραπείας. Πρόκειται για την ασθένεια με τα χίλια πρόσωπα, καθώς εκδηλώνεται με διαφορετικά συμπτώματα σε κάθε ασθενή, ακόμα και στο ίδιο το άτομο. Μερικά από τα πιο κοινά συμπτώματα της ασθένειας είναι τα προβλήματα όρασης, πόνος (νευροπαθητικός και μυοσκελετικός), διαταραχές στην κίνηση και στη βάδιση, η απώλεια πρόσφατης μνήμης και η δυσκολία συγκέντρωσης.
Οι παράγοντες κινδύνου δεν έχουν αναγνωριστεί, αλλά παρόλα αυτά υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι απαιτείται η συνύπαρξη γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων για να αναπτυχθεί. Στους γενετικούς παράγοντες περιλαμβάνεται η προδιάθεση για την εκδήλωση κάποιου αυτοάνοσου νοσήματος, ενώ στους άλλους παράγοντες περιλαμβάνονται τόσο η έλλειψη βιταμίνης D όσο και ορισμένες κακές συνήθειες, όπως η υπερβολική κατανάλωση τροφών πλούσιων σε αλάτι και το κάπνισμα. Αν και οποιοσδήποτε άνθρωπος μπορεί να εμφανίσει τη νόσο, η διάγνωση γίνεται συχνότερα σε άτομα ηλικίας από 20 έως 50 ετών, ενώ οι γυναίκες έχουν διπλάσιες πιθανότητες να την αναπτύξουν από ότι οι άνδρες. Μέχρι στιγμής η ασθένεια δεν είναι ιάσιμη, αλλά οι θεραπείες που υπάρχουν τα τελευταία χρόνια επιβραδύνουν την εξέλιξή της, μειώνουν τη συχνότητα των υποτροπών, και θεραπεύουν κάποια συμπτώματά της. Όπως και σε άλλες περιπτώσεις ασθενειών, έτσι και στη συγκεκριμένη, είναι πολύ σημαντική η πρώιμη διάγνωση, γιατί επιτρέπει στον ιατρό άμεση χορήγηση μιας θεραπείας, η οποία περιορίζει την ασθένεια από τα αρχικά της στάδια, πριν ακόμη προκαλέσει μόνιμες βλάβες στον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό.
Η υποστήριξη του πάσχοντος από Σκλήρυνση κατά Πλάκας τόσο σε διαγνωστικό όσο και σε συμβουλευτικό επίπεδο, η ψυχολογική υποστήριξη και η προσβασιμότητα αποτελούν τα πλέον σημαντικά στοιχεία που ενδέχεται να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό τη συμμετοχή του ατόμου σε εκφάνσεις της ζωής. Καθώς η νόσος επηρεάζει κυρίως ανθρώπους που βρίσκονται στη δημιουργική φάση της ζωής τους, η ανάγκη να διατηρηθεί ένα υψηλό επίπεδο λειτουργικότητας είναι επιτακτική. Όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς, περιλαμβανομένων των εθελοντικών και μη κυβερνητικών οργανώσεων, θα πρέπει με συντονισμένες ενέργειες να παρέχουν κάθε δυνατή υποστήριξη στους ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας, ώστε να πετύχουν την αυτονομία, και την επανένταξή τους μέσω της επαγγελματικής ενασχόλησης στο κοινωνικό σύνολο».
