ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΗ*
Η 12η Μαΐου έχει θεσμοθετηθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών, προκειμένου να αναδείξει και συνάμα να τιμήσει τα απανταχού μέλη της νοσηλευτικής κοινότητας, για τη βαρυσήμαντη απαράμιλλη συμβολή τους στα πεπραγμένα της Υγείας. Εφέτος, συμπίπτει με την Ημέρα που έχει καθιερωθεί ως ωδή και τιμή στη Μητέρα, που αποτελεί το σύμβολο της δημιουργίας, της τρυφερότητας και της αγάπης.
Αμφότεροι οι ρόλοι προσιδιάζονται από αέναη αφοσίωση, ισχυρή δέσμευση και υπευθυνότητα, για συνεχή ετοιμότητα και αδιάλειπτη φροντίδα. Ως συνυπάρχοντες οι ρόλοι, αναντίλεκτα, συνίστανται σε υπέρτατο προνόμιο, ως άρρηκτα συνδεδεμένοι με την προσπάθεια για διασφάλιση της σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας των ανθρώπων και συνακόλουθα της εξελικτικής πορείας τους. Προϋποθέτουν συνεχιζόμενη επιστημονική γνώση, αθροιστική πραγματογνωμοσύνη, καθώς και την αδήριτη καλλιέργεια της συναισθηματικής νοημοσύνης. Συνδυάζουν στον μέγιστο βαθμό τις έννοιες της ηθικής υποχρέωσης και της προσφοράς, ως μοναδικές διαχρονικές αξίες.
Το αίσθημα της ευθύνης της μάνας – νοσηλεύτριας αντιπαλεύεται ανθρώπινα απέναντι, τόσο στα παιδιά που έφερε στον κόσμο, όσο και στους πάσχοντες που εναποθέτουν τις ελπίδες για τη ζωή τους στο πρόσωπό της. Η εξεύρεση της ισορροπίας αναμεταξύ τους, χαρακτηρίζεται από μόνιμη, χαοτική ενίοτε, εσωτερική σύγκρουση. Δημιουργεί συναισθήματα αλληλοσυγκρουόμενα για την ορθή ιεράρχηση των ρόλων και τον καθορισμό προτεραιοτήτων της ζωής της. Πρωτόκολλο ισορροπημένης διαχείρισής τους δεν καταγράφεται στην τεράστια μάζα των ερευνητικών δεδομένων, που είθισται να ανατρέχει έκαστος επαγγελματίας προς καθοδήγηση και υποστήριξη της δράσης του.
Αναδύεται αναπόφευκτα το φαινόμενο του χάσματος θεωρίας και πράξης ανάμεσα στον προσωπικό και τον επαγγελματικό κώδικα δεοντολογίας. Ως κυρίαρχο καταδεικνύεται το αίσθημα της καθολικής ενοχής, με έκδηλη την αδυναμία απεγκλωβισμού. Το τεράστιο φορτίο ενοχών σχετίζεται αφενός με την αναγκαστική απουσία από την οικογενειακή θαλπωρή στις μέρες που για όλους τους ανθρώπους είναι αφιερωμένες στην οικογένεια ή το προσκέφαλο των παιδιών της όταν την χρειάζονται. Γιατί την καλεί το καθήκον και η δέσμευση του επαγγέλματος του επέλεξε, με τις τόσες ιδιαιτερότητες, εφόσον πραγματεύεται την τροχιά της ζωής και του θανάτου, με το κυκλικό ωράριο και τη δια βίου μάθηση.
Ο διττός ρόλος εξυπακούει τεράστια αποθέματα σωματικών και ψυχικών αντοχών και καθυποτάσσει μόνιμο χαμόγελο και αισιοδοξία απέναντι στα παιδιά και τους ασθενείς της. Γιατί είναι μάνα και επαγγελματίας νοσηλεύτρια και επί τούτου απαιτείται αυστηρή προσήλωση και συνέπεια. Η σκέψη του συνδρόμου επαγγελματικής εξουθένωσης είναι άκρως απαγορευτική, παρά τις ευρέως παραδεχτές αντίξοες συνθήκες του εργασιακού χώρου, με την ανεπάρκεια σε ανθρώπινους και υλικούς πόρους, καθώς και την ένδεια υποστηρικτικού εργασιακού περιβάλλοντος για τη μάνα – νοσηλεύτρια σε πλειάδα περιπτώσεων.
Ως εκ τούτων, πέραν της τυπικής λεκτικής αναγνώρισης της αδιάλειπτης προσφοράς της μάνας – νοσηλεύτριας κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων, η επικείμενη 12η Μαΐου, ας σηματοδοτήσει την έμπρακτη τιμητική έκφανσή τους. Ο διπλός εορτασμός ας αποτελέσει την απαρχή δημιουργία των απαραίτητων πολιτικών και στρατηγικών προώθησης της σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας της μάνας – νοσηλεύτριας, με την εμπλοκή της Πολιτείας και όλων των αρμοδίων φορέων και οργανισμών, με απώτερο στόχο την ίση, αλλά και δίκαιη μεταχείριση, προσαρμοσμένης στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητές της.
*RN, APN/ACNP, CCN, CCCN
cPhD, MSc/MN, SD, BSc
