ΤΗΣ ΔΡΟΣ ΑΝΔΡΟΥΛΛΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΊΟΥ
Η πανδημία του κορωνοϊού εξαπλώθηκε με ανησυχητική ταχύτητα, μολύνοντας εκατομμύρια ανθρώπους και φέρνοντας την οικονομική δραστηριότητα σχεδόν σε αδιέξοδο, αφού οι χώρες επέβαλαν αυστηρούς περιορισμούς στις μετακινήσεις για να σταματήσουν την εξάπλωση του ιού. Καθώς οι ανθρώπινες απώλειες και οι υγειονομικές επιπτώσεις από την πανδημία αυξάνονται με μαθηματική πρόοδο, η οικονομική ζημία είναι ήδη εμφανής και αντανακλά το μεγαλύτερο οικονομικό σοκ που έχει βιώσει ο πλανήτης τα τελευταία χρόνια.
H έκθεση ‘’Global Economic Prospects’’[1] της Παγκόσμιας Τράπεζας περιγράφει τόσο τις άμεσες και βραχυπρόθεσμες προοπτικές για τον αντίκτυπο της πανδημίας, όσο και τη μακροπρόθεσμη ζημία που επέφερε η τεράστια αυτή υγειονομική κρίση στις προοπτικές ανάπτυξης. Η βασική πρόβλεψη κάνει λόγο για μείωση 5,2% στο παγκόσμιο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) το 2020, αντανακλά δηλαδή τη βαθύτερη παγκόσμια ύφεση εδώ και δεκαετίες, παρά τις εξαιρετικές προσπάθειες των κυβερνήσεων να την αντιμετωπίσουν με στήριξη της δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής.
Κάθε περιοχή υπόκειται σε σημαντική αναπτυξιακή υποβάθμιση. Η Ανατολική Ασία και ο Ειρηνικός θα αναπτυχθούν μόλις κατά 0,5%. Η Νότια Ασία θα συρρικνωθεί κατά 2,7%, η υποσαχάρια Αφρική κατά 2,8%, η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική κατά 4,2%, η Ευρώπη και η Κεντρική Ασία κατά 4,7% και η Λατινική Αμερική κατά 7,2%. Αυτές οι μειώσεις αναμένεται να αντιστρέψουν χρόνια προόδου προς τους αναπτυξιακούς στόχους και να οδηγήσουν δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους πίσω σε συνθήκες ακραίας φτώχειας.
Η κρίση υπογραμμίζει εμφατικά την ανάγκη επείγουσας δράσης για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πανδημίας στην υγεία και την οικονομία, την προστασία των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού και την προετοιμασία για μακρόχρονη ανάκαμψη. Ειδικότερα για τις αναδυόμενες αγορές και τις αναπτυσσόμενες χώρες πολλές από τις οποίες παρουσιάζουν τρομακτικές αδυναμίες, είναι ζωτικής σημασίας να ενισχυθούν τα συστήματα δημόσιας υγείας και να εφαρμοστούν μεταρρυθμίσεις που θα υποστηρίξουν ισχυρή και βιώσιμη ανάπτυξη, μόλις καταλαγιάσει η πανδημία.
Τα «κρυφά» θύματα της πανδημίας
Καθώς οι δημόσιοι πόροι υγειονομικής περίθαλψης ανακατευθύνονται για να σταματήσουν τη διάδοση του Covid-19, το τελικό τίμημα που καλούνται να πληρώσουν οι πάσχοντες άλλων ασθενειών είναι βαρύ. Πολλά εκατομμύρια ασθενείς με χρόνιες ασθένειες και 300 εκατομμύρια με σπάνιες παθήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο συνεχίζουν να χρειάζονται εντατική, συστηματική και πολυθεματική φροντίδα και θεραπεία κατά τη διάρκεια αυτών των δύσκολων στιγμών, όταν και όπου οι υγειονομικές υπηρεσίες στις οποίες βασίζονται βρίσκονται υπό τεράστια πίεση λόγω της εξαιρετικής αυτής κατάστασης.
Σε ό,τι αφορά ειδικά τους ασθενείς με αιμοσφαιρινοπάθειες, για τους οποίους ως Διεθνής Ομοσπονδία Θαλασσαιμίας διαθέτουμε πιο αξιόπιστους αριθμούς, πρόσφατο επιστημονικό άρθρο[2] αναδεικνύει ιδιαίτερα ανησυχητικά στοιχεία, κυρίως για τους πάσχοντες των αναπτυσσόμενων χωρών της Ασίας και της Μέσης Ανατολής, σχετικά με τις επιπτώσεις της πανδημίας στην υγεία, σε βασικές ιατρικές υπηρεσίες υγείας που τους παρέχονται και στην ποιότητα της ζωής τους.
54% των ασθενών από τις παραπάνω περιοχές αναφέρθηκαν σε μέτριες έως σοβαρές ελλείψεις αίματος, οι οποίες δυσχεραίνουν δραματικά τις απαραίτητες για την επιβίωσή τους μεταγγίσεις αίματος, 53% σε περιορισμένη ή και καθόλου πρόσβαση στα φάρμακα που απαιτούνται για τη διαχείριση της νόσου τους και των συννοσηροτήτων που συνεπάγονται αυτής, και 60% σε οικονομικές προκλήσεις, όπως απώλεια της εργασίας ή/και των εισοδημάτων τους και, ως εκ τούτου, σοβαρές δυσκολίες στην κάλυψη όχι μόνο των ιατρικών, αλλά και των καθημερινών τους αναγκών.
Αν και τα δεδομένα διαφοροποιούνται συνεχώς γεωγραφικά, όχι μόνο για τους ασθενείς με αιμοσφαιρινοπάθειες στους οποίους αναφέρθηκα ενδεικτικά παραπάνω, αλλά για όλους τους πάσχοντες από χρόνιες νόσους οι θεραπείες των οποίων καθυστερούν, διακόπτονται ή και υποβαθμίζονται λόγω της πανδημίας, ένας είναι ο κοινός παρονομαστής· ο αγώνας αυτών των ανθρώπων για την επιβίωσή τους έχει γίνει πολύ πιο δύσκολος και εάν η πανδημία δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα και αποτελεσματικά ο κίνδυνος μακροχρόνιων πιέσεων στα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης, με απότοκο την αδυναμία ανταπόκρισής τους ακόμη και στις πλέον βασικές ανάγκες των ασθενών, είναι εξαιρετικά αισθητός.
Όλα αυτά μάλιστα συμβαίνουν σε μια σημαντική καμπή της ιστορίας των συστημάτων υγείας, ιδιαίτερα του αναπτυσσόμενου κόσμου όπου γεννιέται και ζει πέρα του 80% των ασθενών με αιμοσφαιρινοπάθειες, η μετατροπή των οποίων σε συστήματα αλληλέγγυα, ισότιμης και καθολικής κάλυψης για τους πάσχοντες είχε αρχίσει να προωθείται.
Οι πρωτοφανείς στιγμές που βιώνουμε παγκοσμίως και στην Ευρώπη παρουσιάζουν εξαιρετικές προκλήσεις που απαιτούν συλλογική καινοτόμο σκέψη, συμπεριφορές αλληλεγγύης και ευέλικτες ενέργειες. Σύμφωνα με έναν από τους μεγαλύτερους πολιτικούς και πνευματικούς ηγέτες του εικοστού αιώνα, τον Μαχάτμα Γκάντι, «το πραγματικό μέτρο αξιολόγησης οποιασδήποτε κοινωνίας μπορεί να βρεθεί στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τα πιο ευάλωτα μέλη της».
Τώρα είναι η ώρα να δείξουμε την πραγματική έκταση της ικανότητάς μας να συνεργαστούμε.
*Ιολόγος BSC, MSc, PhD
Εκτελεστική Διευθύντρια Διεθνούς Ομοσπονδίας Θαλασσαιμίας (ΔΟΘ)
ING.jpg
)
