Η ώρα της υπευθυνότητας

ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΑΝΤΩΝΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ*

Ο κορωνοϊός μπήκε ήδη και στο δικό μας σπίτι και βιώνουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Η  καθημερινότητα  μας πλέον αλλάζει. Αντιμετωπίζουμε  ένα αόρατο εχθρό για τον οποίο  η φαρέτρα μας δεν διαθέτει τα κατάλληλα όπλα. Αυτή τη κρίσιμη ώρα δοκιμάζονται οι αντοχές μας , η πειθαρχία μας η υπευθυνότητα μας η σοβαρότητα μας . Τώρα είναι η ώρα που παραμερίζουμε το εγώ και  προβάλλουμε το  εμείς. Τώρα   είναι  η ώρα  να αναδείξουμε τις αρετές  της αλληλεγγύης της ομαδικότητας και της ανθρωπιάς Τώρα καλούμαστε να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε  αγέλη άγριων ζώων αλλά μέλη μιας δομημένης κοινωνίας που ιεραρχεί το κοινό καλό  υπεράνω προσωπικών συμφερόντων. Ιδιαίτερα όταν αυτό αφορά την υγεία μας και τη ζωή μας

Ζούμε σε συνθήκες αβεβαιότητας και τρόμου. Κολυμπούμε  σε αχαρτογράφητα νερά. Αυτές τις κρίσιμες στιγμές η πειθαρχία  και η ομοψυχία επιβάλλονται όσο ποτέ άλλοτε. Όμως εξ ίσου  σημαντικό είναι η διατήρηση της ψυχραιμίας. Ο πανικός παραμερίζει τη λογική και οδηγεί σε βεβιασμένες και ως επι το πλείστο λανθασμένες αποφάσεις  

Αν λειτουργήσουμε ομαδικά , σαν μια γροθιά, και ιεραρχήσουμε σαν πρώτη προτεραιότητα τη διαφύλαξη της δημόσιας  υγείας τότε και μόνο μπορούμε να σπάσουμε την αλυσίδα της μετάδοσης της ασθένειας. Αυτή τη κρίσιμη ώρα που δεν υπάρχει  ούτε εμβόλιο ούτε εξειδικευμένο φάρμακο η συστράτευση η  πειθαρχεία όλων  και η πιστή υπακοή στις οδηγίες των ειδικών είναι η μόνη μας ελπίδα αναχαίτησης του ιού

Στην ιατρική θεωρούμε χρυσό κανόνα , πριν πάρουμε  απόφαση  για μια ιατρική πράξη, να ζυγίζουμε τα υπέρ και τα κατά  και ανάλογα αποφασίζουμε. Πιστεύω ότι αυτή η πρακτική  θα είναι πολύ χρήσιμη γι΄αυτά που βιώνουμε σήμερα. Δεν βγαίνουμε από το σπίτι και δεν εκθέτουμε τον εαυτόν μας και τους δικούς μας σε κίνδυνο εάν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος .Είμαστε ένας λαός συναισθηματικός με τα θετικά του και τα αρνητικά του

Είμαστε ένας λαός που η κουλτούρα  μας , μας έχει εμβολιάσει με το σύνδρομο του γονικού υπερπροστατευτισμού προς τα παιδιά μας, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Όταν όμως το συναίσθημα καταπνίγει τη λογική και ο πανικός εξοστρακίζει τη ψυχραιμία οδηγούμαστε σε λανθασμένη εκτίμηση των γεγονότων και λανθασμένες αποφάσεις

Τις τελευταίες μέρες έγινε μεγάλος θόρυβος για τον επαναπατρισμό των φοιτητών μας. Κανείς δεν αμφισβητεί την αγωνία και την ανησυχία των γονιών .Απεναντίας είναι απόλυτα κατανοητό και σεβαστό. Το  ερώτημα όμως που τίθεται είναι κατά πόσο είναι και λογικό . Η μετακίνηση των φοιτητών σημαίνει, χρήση ταξί, τρένου, αεροδρομίων και αεροπλάνου και μάλιστα σε χώρες υψηλού κινδύνου.  Είμαι της ισχυρής άποψης ότι η μετακίνηση αυτή είναι πολύ πιο επικίνδυνη από την παραμονή στις εστίες τους .

Εκείνο όμως που είναι  εντελώς αδιανόητο και αδικαιολόγητο, είναι η άσκοπη συνάθροιση, σε πάρκα, παραλίες και άλλους χώρους. Δυστυχώς  οι συμβουλές , οι ολοήμερες εκκλήσεις, και οι οδηγίες δεν έφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Φαίνεται ότι μια μικρή μερίδα με ελλειμματική υπευθυνότητα και ελλειμματική συνείδηση επιμένει να πυροβολεί  τα πόδια της και τα δικά μας .Το κράτος αλλά και οι νομοταγείς πολίτες δεν πρέπει με κανένα τρόπο να επιτρέψουν στους ολίγους ελαφρόμυαλους να καταστρέψουν τους πολλούς.

Εδώ και τώρα καλείται η Κυβέρνηση να εφαρμόσει τα ενδεδειγμένα μέτρα, όχι πλέον οικειοθελώς, αλλά υποχρεωτικά, και με βαρύτατο κόστος για τους  παρανομούντες. Χωρίς εκπτώσεις, με σταθερότητα και αποφασιστικότητα.

Η απερισκεψία και η ανευθυνότητα εκθέτη σε κίνδυνο πρώτα τον ίδιο μας τον εαυτόν και μετά την οικογένεια και το περιβάλλον μας και τελικά τη κοινωνία που ζούμε.

Η δεύτερη και ίσως πιο αποτελεσματική επιλογή είναι ο κατ’ οίκον περιορισμός.

Στον αγώνα αυτόν όλοι έχουμε ρόλο.

Δεν νίπτουμε τας χείρας μας Ποντιοπιλατικά.

Νίπτουμε τας χείρας μας  με αντισηπτικά.

Και μένουμε σπίτι.

*Τ. Πρόεδρος Π.Ι.Σ