ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΙΩΣΗΦ Α. ΜΟΥΤΗΡΗ*
Η συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ του ΟΚΥπΥ και των συντεχνιών των γιατρών του δημοσίου, προσφέρει μια ανάσα στα ταλαιπωρημένα γενικά νοσοκομεία, τα οποία πασχίζουν να ορθοποδήσουν, σε αναζήτηση νέου ρόλου στα πλαίσια του ΓεΣΥ.
Η συμφωνία με τους γιατρούς είναι η δεύτερη κατά σειρά, που πετυχαίνει ο ΟΚΥπΥ το τελευταίο διάστημα. Είχε προηγηθεί η συμφωνία με τους νοσηλευτές.
Τουλάχιστον σε αυτό τον τομέα, θα ήταν άδικο να μην αναγνωρίσουμε στη διεύθυνση του Οργανισμού, την ικανότητα να διαπραγματεύεται και να προσφέρει λύσεις.
Ενώ όμως οι νοσηλευτές ζήτησαν 300 προσλήψεις, οι γιατροί ζήτησαν περισσότερα λεφτά, για να «μειωθεί η διαφορά με τους ιδιώτες γιατρούς», όπως οι συντεχνίες ισχυρίστηκαν. Και στις δύο περιπτώσεις, η αποδοχή των αιτημάτων θα σήμαινε μεγάλη οικονομική επιβάρυνση για τον ΟΚΥπΥ και για το δημόσιο ταμείο.
Ο Οργανισμός ικανοποίησε τα αιτήματα και των δύο κλάδων. Αυτό, παρά την τεράστια οικονομική ζημιά που υπέστη η Κύπρος εξαιτίας την πανδημίας.
Εισερχόμαστε τώρα σε μια νέα φάση στις εργασιακές σχέσεις εντός των νοσοκομείων. Αυτή της μετοχοποίησης των δημόσιων νοσοκομείων. Επειδή η καταβολή στους γιατρούς οριζόντιου ποσού που θα προσεγγίζει τα 1,850 ευρώ το μήνα και κάθετου ποσού, που θα καθορίζεται από τα κέρδη του νοσοκομείου, που η συμφωνία προνοεί, δεν μπορεί να ερμηνευτεί διαφορετικά παρά ως συμμετοχή των γιατρών στα κέρδη της επιχείρησης, όπως συμβαίνει με τις μετοχικές εταιρείες. Συμμετοχή στα κέρδη θα ζητήσουν, ως αναμένεται, στο μέλλον και οι συντεχνίες των υπολοίπων κλάδων του νοσοκομείου.
Συνεπώς τα δημόσια νοσοκομεία μετατρέπονται με τη νέα συμφωνία σε μετοχική επιχείρηση. Η διαχρονική αρχή, «το δημόσιο νοσοκομείο αποτελεί το στυλοβάτη του κοινωνικού αγαθού της υγείας», έχει τώρα αντικατασταθεί με την νέα αρχή, «το δημόσιο νοσοκομείο μπορεί να γίνει μια επικερδής επιχείρηση».
Η συμμετοχή βέβαια στα κέρδη, ως κίνητρο, άνκαι αποτελεί βασική αρχή της πολιτικής οικονομίας για την αύξηση της παραγωγικότητας, ωστόσο μπορεί να έρθει σε αντίθεση με την υποχρέωση της Πολιτείας στη διαφύλαξη του αγαθού της Υγείας, υποχρέωση όμως περισσότερο ηθική παρά θεμελιακή, αφού δεν περιέχεται ως θεμελιώδης νόμος στο Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το παράδοξο είναι πως όλα τα πολιτικά κόμματα, από την αριστερά μέχρι τη δεξιά, συνέναισαν και ενθάρρυναν τη μετατροπή του κοινωνικού αγαθού της Υγείας σε κερδοσκοπική επιχείρηση.
*MD, DIC, MSc, PhD, FESC
Β. Διευθυντής Καρδιολογικής Κλινικής ΓΝΠ
Κλινικός Καθηγητής Ιατρικής, Πανεπιστήμιο Λευκωσίας.
