ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ Θ. ΠΑΝΤΕΛΙΔΗ*
΄Ημουν και συνεχίζω να είμαι ένθερμος υποστηρικτής του Γε.Σ.Υ. Θεωρώ ότι είναι ευλογία για τον τόπο και ιδιαίτερα για τις ευάλωτες ομάδες, για τους ηλικιωμένους και τους χαμηλόμισθους. Σημαντικό επίσης είναι το γεγονός, ότι το Γε.Σ.Υ. είναι μονοασφαλιστικό σύστημα και ο Ο.Α.Υ. ο μόνος που έχει δικαίωμα να προσφέρει ιατρικές υπηρεσίες μέσα στο Γε.Σ.Υ. Διασφαλίζεται έτσι ότι όλοι οι δικαιούχοι έχουν ίσα δικαιώματα και τυγχάνουν ή πρέπει να τυγχάνουν των ίδιων υπηρεσιών υγείας.
Η εφαρμογή του Γε.Σ.Υ. βοήθησε τους πολίτες να αποβάλουν το άγχος, που τους προξενούσε προηγουμένως η δαπανηρή περίπτωση να χρειαστούν μίαν υπηρεσία υγείας, για να θεραπευτούν και να διατηρήσουν την υγεία τους. Φυσικά η λειτουργία του Γε.Σ.Υ. ανέδειξε διάφορα προβλήματα. Οι δικαιούχοι αντιλήφθηκαν, ότι δεν βρίσκουν εύκολα τις υπηρεσίες υγείας που ανέμεναν. Οι ταλαιπωρίες και οι ουρές αναμονής δεν τερματίστηκαν. Στην πράξη φαίνεται, ότι με την εφαρμογή του Γε.Σ.Υ. ο ιδιωτικός τομέας των υπηρεσιών μολύνθηκε από τον ιό και τη νοοτροπία των δημόσιων νοσηλευτηρίων και ανέπτυξε νοοτροπία ταλαιπωρίας και δημιουργία ουρών αναμονής.
Τα προβλήματα αυτά ήταν αναμενόμενα. Είναι γνωστές οι αντιδράσεις που είχε να αντιμετωπίσει ο ΟΑΥ και οι οργανωμένες προσπάθειες για να αποτύχει το μονοασφαλιστικό σύστημα. Έχουμε πολλά να πούμε για τα μειονεκτήματα του Γε.Σ.Υ. και την αντιμετώπισή τους. Όμως δεν είναι του παρόντος.
Στο άρθρο αυτό θα αναφερθούμε σε ένα νομικό πρόβλημα που παρουσιάστηκε τις τελευταίες μέρες και προξενεί προβλήματα σε παρόχους, στον ΟΑΥ και τους δικαιούχους. Αφορά την περίπτωση ειδικών γιατρών, που δεν ανήκουν στο Γε.Σ.Υ. και στεγάζονται σε ιδιωτικά νοσοκομεία που έχουν ενταχθεί στο Γε.Σ.Υ. Φυσικά δεν υπάρχει ιατρικό, ούτε νομικό πρόβλημα, αν ο γιατρός διατηρεί ιατρείο σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο και δέχεται ασθενείς εκτός Γε.Σ.Υ. Το πρόβλημα παρουσιάζεται όταν ο ιδιώτης γιατρός χρησιμοποιεί χειρουργεία ή άλλες υποδομές του νοσηλευτηρίου, για να παρέχει ενδονοσοκομειακή περίθαλψη στον ασθενή του. Ο ΟΑΥ έδωσε αυτό το δικαίωμα σε γιατρούς και νοσηλευτήρια με την προϋπόθεση ότι αυτές οι υπηρεσίες θα είναι εκτός Γε.Σ.Υ. και την δαπάνη θα καλύπτει ο ασθενής, έστω και αν αυτός είναι δικαιούχος του Γε.Σ.Υ. Το πρόβλημα που δημιουργείται είναι ότι αμέσως τυγχάνουν ευνοϊκής μεταχείρισης γιατροί εκτός Γε.Σ.Υ., που προσφέρουν άμεση εξυπηρέτηση σε ασθενείς, που είναι εύποροι, παίρνοντας τη θέση ασθενών του Γε.Σ.Υ. Ο ιδιώτης γιατρός χρησιμοποιεί τις υποδομές του νοσηλευτηρίου και ειδική πτέρυγα που παραμένει εκτός Γε.Σ.Υ., στερώντας έτσι τη σειρά σε ασθενείς του Γε.Σ.Υ. ΄Ετσι δημιουργούνται ασθενείς δυο ταχυτήτων μέσα σε νοσηλευτήρια του Γε.Σ.Υ.
Φυσικά δημιουργείται και νομικό πρόβλημα. Ο Γ.Ε. γνωμάτευσε, ότι υπάρχει παράβαση πρόνοιας του νόμου, που απαγορεύει αυτή τη διευθέτηση. Τώρα γίνονται διαβουλεύσεις για επίλυση του προβλήματος. Συζητούνται δυο λύσεις. Η μια είναι τροποποίηση του νόμου για κάλυψη της παρανομίας, πράγμα απαράδεκτο. Η δεύτερη είναι κατάργηση της πρόνοιας αυτής στα συμβόλαια, με τα οποία ο ΟΑΥ έχει συμβληθεί με τα ιδιωτικά νοσηλευτήρια. Αυτό όμως πρέπει να το αποδεχτούν και οι 2 συμβαλλόμενοι.
Δεν είμαι νομικός, ούτε έχω τεχνικές γνώσεις επί του θέματος και της εφαρμογής των νόμων. Για τούτο οι παρακάτω σκέψεις γίνονται υπό την επιφύλαξη κάποιας άγνοιας, που θα τις καθιστά ανεφάρμοστες. Οι δικές μου σκέψεις είναι:
(α) ΄Ολοι οι γιατροί, γενικοί, παιδίατροι και ειδικοί του Γε.Σ.Υ. να έχουν δικαίωμα να προσφέρουν στους δικαιούχους ενδονοσοκομειακή περίθαλψη, αλλά μόνο σε νοσηλευτήριο ενταγμένο στο Γε.Σ.Υ., που μπορεί να είναι διαφορετικό κάθε φορά. Η σκέψη αυτή ξεκινά από την περίπτωση, που κάποιος προσωπικός γιατρός επιθυμεί να εισαγάγει ασθενή του σε νοσηλευτήριο για κάποια έκτακτη θεραπευτική αγωγή (π.χ. χρήση ορρού), περιορισμένου χρόνου, ώστε να αποφασίσει, αν πρέπει να του δώσει εξιτήριο ή να του κάμει παραπομπή. Η δαπάνη τέτοιας ενδονοσοκομειακής περίθαλψης φυσικά θα καλύπτεται από τον ΟΑΥ.
(β) Ιδιώτες ιατροί, μη ενταγμένοι στο Γε.Σ.Υ. που διατηρούν ιατρείο σε νοσοκομείο ενταγμένο στο Γε.Σ.Υ. να μην έχουν δικαίωμα χρήσεως χειρουργείου ή άλλης εγκατάστασης ή υποδομής νοσηλευτηρίου ενταγμένου στο Γε.Σ.Υ. Αν αυτό δεν μπορεί να γίνει, η ευνοϊκή μεταχείριση των εκτός Γε.Σ.Υ. ιδιωτών ιατρών, που δημιουργεί ασθενείς δύο ταχυτήτων και αποτελεί παρανομία, να επεκταθεί ως δικαίωμα και στους ασθενείς. Να μπορεί δηλαδή ένας δικαιούχος να απευθύνεται σε νοσηλευτήριο για ενδονοσοκομειακή περίθαλψη και να μπορεί να χρησιμοποιεί, όσα και ότι δικαιούται ως δικαιούχος του Γε.Σ.Υ. (χειρουργείο, αναισθησιολόγο, νοσηλευτικό προσωπικό, διαμονή σε δωμάτιο, φάρμακα και αναλώσιμα), αλλά να μπορεί να επιλέγει εκτός Γε.Σ.Υ. γιατρό, με έγκριση του ΟΑΥ για ειδικούς λόγους, την αμοιβή του οποίου να καταβάλλει ο ίδιος. Κι αυτή η λύση δημιουργεί ασθενείς δύο ταχυτήτων, αλλά η ευνοϊκή μεταχείριση δεν περιορίζεται μόνο στους εκτός Γε.Σ.Υ. ιατρούς και τα ιδιωτικά νοσηλευτήρια, αλλά επεκτείνεται και στους δικαιούχους. Κι αυτό προσωρινά, μέχρι να βρεθεί λύση ή μέχρι να λήξουν τα συμβόλαια των ιδιωτικών νοσοκομείων. Τότε οι 14 χειρούργοι θα αποφασίσουν είτε να ενταχθούν στο Γε.Σ.Υ., είτε να συνεργάζονται με μη ενταγμένο νοσηλευτήριο.
Προσωπικά έχω και άλλες σκέψεις ή εισηγήσεις, που έχουν σχέση με τα δικαιώματα των ασθενών, όμως πρέπει να επιλυθούν πρώτα μερικά θέματα, που πιθανόν να δημιουργήσουν ανισότητα μεταξύ ασθενών και καταστρατηγούν το μονοασφαλιστικό Γε.Σ.Υ. Και πρέπει να διαφυλάξουμε το μονοασφαλιστικό Γε.Σ.Υ, ως κόρη οφθαλμού και ασπίδα προστασίας των ευάλωτων ομάδων του λαού.
