Η φυσική απομόνωση δεν πρέπει να καταλήξει σε κοινωνική αποξένωση


ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ*

Η απουσία ελέγχου και η πορεία προς το άγνωστο αποτελεί συχνά τον μηχανισμό που οδηγεί στην εκδήλωση άγχους. Αυτή την απώλεια ελέγχου βιώνουμε τόσο σε ατομικό όσο και κοινωνικό επίπεδο τις τελευταίες μέρες και η οποία προβλέπεται να συνεχιστεί και τις επόμενες εβδομάδες. Μέχρι σήμερα έχουν δοθεί οδηγίες τις οποίες οφείλει ο κάθε ένας από εμάς να ακολουθήσει. Παρόλα αυτά δεν έχει εκδοθεί – και ούτε μπορεί να εκδοθεί - κάποια οδηγία που να σχετίζεται με την στάση και συμπεριφορά του ενός απέναντι στον άλλο σε αυτή την κρίσιμη περίοδο. Γιατί αυτό αποτελεί καθαρά προσωπική επιλογή, όχι μόνο σε αυτή την περίοδο που διανύουμε σήμερα αλλά και σε όλη μας την ζωή. 

Δράστε με ενσυναίσθηση

Είναι σημαντικό μέσα σε αυτή την κρίση να μην χάσουμε την ανθρωπιά και αλληλεγγύη μας. Η πιστή εφαρμογή των μέτρων δεν συνεπάγεται με την υιοθέτηση μιας επιθετικής και αποξενωμένης στάσης του ενός απέναντι στον άλλο. Παραμένουμε, έστω και σε περιόδους κρίσης, κοινωνικά όντα που έχουν ανάγκη την συναισθηματική επαφή και την επικοινωνία και που επηρεάζονται από την στάση και την συμπεριφορά των άλλων.  Έχοντας υπόψη το πιο πάνω, η κάθε οδηγία είναι καλό να δίνεται λαμβάνοντας υπόψη την ασφάλεια του άλλου και όχι μόνο την δική μας προστασία. Επιτρέποντας δηλαδή στους εαυτούς μας να αναγνωρίσουν τα συναισθήματα και τις ανησυχίες των άλλων. Έρευνες υποστηρίζουν πως η ενσυναίσθηση αποτελεί ένα από τα βασικότερα εργαλεία των ανθρώπινων σχέσεων, η οποία μπορεί να προάγει την εκδήλωση προ-κοινωνικών συμπεριφορών.

Παραμείνετε ήρεμοι και ευγενικοί

Μπορούμε να είμαστε χαμογελαστοί ή τουλάχιστον ήρεμοι κατά την εκτέλεση της εργασίας μας ή την στιγμή που ζητάμε από τους πελάτες να βάζουν αντισηπτικό ή να φορέσουν γάντια. Επίσης, μπορούμε να ζητάμε με ευγένεια και ηρεμία από τον κόσμο να αναμένει έξω από την είσοδο του καταστήματος και με τον ίδιο τρόπο να ενημερώνουμε μέχρι πιο σημείο μπορούν να μας προσεγγίσουν. Δεν χρειάζεται να απομακρυνόμαστε ο ένας από τον άλλο τρέχοντας πανικόβλητοι – αυτό ίσως δημιουργεί πανικό ή οξύνει καταστάσεις. Υπάρχει, σχεδόν πάντοτε, η δυνατότητα να διατηρήσουμε τις αποστάσεις χωρίς να προκαλέσουμε εντάσεις.

Όλα τα πιο πάνω βέβαια προϋποθέτουν ότι ο κάθε ένας από εμάς έχει αντιληφθεί την ευθύνη του απέναντι στον άλλο. Έχει αναγνωρίσει πως η προστασία του εαυτού μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την προστασία του διπλανού μας. Ως εκ τούτου εκτός από «ανθρωπιά» είναι σημαντική και η υιοθέτηση μιας υπεύθυνης στάσης. Ο καθένας, με τον δικό του τρόπο, μπορεί να συμβάλει στο να εξελιχθεί και να τελειώσει όσο πιο ομαλά γίνεται αυτή η δύσκολη περίοδος. Η πορεία προς το άγνωστο είναι από μόνη της στρεσογόνα και δύσκολη. Ας την αναγνωρίσουμε και ας επιλέξουμε μια στάση πιο ευέλικτη και ανθρώπινη.

* είναι Λέκτορας Κλινικής Ψυχολογίας στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου, εγγεγραμμένος κλινικός ψυχολόγος και μέλος του Συνδέσμου Ψυχολόγων Κύπρου




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.



Newsletter











2333