Δρ Νίκος Σταύρου: Δραματική η αύξηση του καρκίνου του θυρεοειδή, αλλά ψυχραιμία


*Συνέντευξη στο Ygeia-News

*Στην Κύπρο παθαίνουμε πανικό στο άκουσμα της λέξης καρκίνος

*Πρέπει ο ασθενής να γνωρίζει τις επιλογές για να λαμβάνει μέρος στις αποφάσεις.

Δραματική είναι η αύξηση του καρκίνου του θυρεοειδή, ωστόσο δεν θεωρείται θανατηφόρος καρκίνος. Μιλώντας στο «ygeia-news» ο ογκολόγος Δρ Νίκος Σταύρου, εξηγεί τα πάντα σε ότι αφορά το συγκεκριμένο καρκίνο.

ΕΡ: Καρκίνος στον θυρεοειδή. Περί τίνος πρόκειται;

ΑΠ: Να πούμε καταρχήν ότι ο θυρεοειδής είναι ένας αδένας ο οποίος παράγει τρεις ορμόνες, τη θυροξίνη και τη τριιωδοθυρονίνη οι οποίες ρυθμίζουν το μεταβολισμό του σώματος μας και την καλσιτονίνη που ρυθμίζει το μεταβολισμό του ασβεστίου του αίματος. Είναι ένας αδένας μικρός που φυσιολογικά δεν τον νιώθουμε, τον ψηλαφούμε αν χρειαστεί να τον ελέγξουμε. Όπως όλα τα όργανα και αυτός ο μικρός αδένας μπορεί να προσβληθεί από καρκίνο.

Τώρα, ουσιαστικά ο καρκίνος του θυρεοειδή είναι μια ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων που έχουν την ικανότητα να μεγαλώνουν, να πλήττουν τους γύρω ιστούς, να προχωρούν σε μεταστάσεις στους λεμφαδένες και στη συνέχεια μπορούν να κάνουν μακρινές μεταστάσεις με αποτέλεσμα την εξάπλωση του καρκίνου σε όλο το σώμα. Όπως κάθε, έτσι και στον θυρεοειδή μπορούν να αναπτυχθούν διάφοροι τύποι καρκίνου. Υπάρχουν ξέρετε, χιλιάδες είδη καρκίνου για αυτό και δεν υπάρχει η θεραπεία του καρκίνου, των καρκίνων για να είμαστε πιο ακριβής.

Συχνές μορφές καρκίνου στο θυρεοειδή

ΕΡ: Ποιες είναι οι πιο συχνές μορφές καρκίνου στο θυρεοειδή;

ΑΠ: Οι πιο συχνές μορφές καρκίνου είναι ο καλά διαφοροποιημένος καρκίνος του θυρεοειδή, υπάρχει ο μυολοειδής καρκίνος ο οποίος εμφανίζεται σε μικρότερο ποσοστό ασθενών, υπάρχει ο αναπλαστικός καρκίνος ο οποίος είναι πολύ σπάνιος και εμφανίζεται σε μεγάλα ηλικιακά άτομα. Κατά κύριο λόγο ο πιο συχνός είναι ο καλά διαφοροποιημένος καρκίνος ο οποίος δεν είναι καρκίνος ο οποίος έχει έντονη επιθετικότητα, είναι καρκίνος ήπιας συμπεριφοράς.

ΕΡ. Άρα και πιο εύκολα ιάσιμος;

ΑΠ: Να σας πω ότι παλιότερα δεν ασχολούμαστε με τον καρκίνο του θυρεοειδή διότι αν λάβουμε υπόψη ότι ο άνθρωπος πέθαινε στα 72-73 για να μην πω πιο νωρίς, όσο και αν σας φανεί παράξενο, δεν προλάβαινε να σκοτώσει κόσμο αυτός ο καρκίνος, ήταν πολύ μικρό το ποσοστό ανθρώπων που πέθαιναν από καρκίνο του θυρεοειδή. Αναπτύσσεται σε πολύ αργούς ρυθμούς άρα πολύ αργά κάνει μεταστάσεις σε διάφορα όργανα οπότε δεν θεωρείτο άξιος λόγου ο συγκεκριμένος καρκίνος.

Χαρακτηριστικό είναι ότι σε πολλές νεκροτομές σε ποσοστό 25% ανά το παγκόσμιο είχαν καρκίνο του θυρεοειδούς αλλά οι άνθρωποι είχαν πεθάνει από κάτι άλλο.

Αλλαγή δεδομένων

ΕΡ: Τι άλλαξε από τότε και έγινε πλέον σημείο αναφοράς;

ΑΠ: Σήμερα όμως έχουν αλλάξει τα δεδομένα. Αφενός ο κόσμος ζει πολύ περισσότερα χρόνια άρα μπορεί πλέον αυτός ο καρκίνος να επηρεάσει αρνητικά την υγεία του ανθρώπου και παρά το ότι θεραπεύεται, μπορεί πλέον να σκοτώσει άτομα σε μεγαλύτερη ηλικία. Το πιο βασικό είναι όμως ότι πρόκειται για ένα καρκίνο ο οποίος έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Στις πλείστες χώρες μιλάμε για αύξηση μέχρι και 300% , σε άλλες ακόμη περισσότερο. Για την Κύπρο δεν έχουμε στοιχεία ωστόσο καταγράφεται επίσης μια μεγάλη αύξηση.

Λόγοι της αύξησης

ΕΡ: Για ποιους λόγους παρατηρείται αυτή η αύξηση;

ΑΠ: Δεν υπάρχει ακόμη τεκμηριωμένη επιστημονικά θέση. Υπάρχουν εκτιμήσεις. Μια από αυτές αποτελεί το γεγονός ότι πλέον ο συγκεκριμένος καρκίνος, εντοπίζεται πλέον πολύ πιο εύκολα. Έχουμε στη διάθεση μας πλέον τα υπερηχογραφήματα με τα οποία μπορούν να μας δώσουν πληροφορίες ακόμη και για τον πιο μικρό όγκο, μέχρι 2 -3 χιλιοστά καρκίνο, μπορούμε πλέον να τον διαγνώσουμε. Ένας άλλος λόγος που ενδεχομένως μπορεί να ειπωθεί είναι η αύξηση της ακτινοβολίας στη ζωή μας, αλλά και πάλι, αυτό δεν έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά και κυρίως δεν δικαιολογεί τη δραματική αύξηση του καρκίνου του θυρεοειδή. Βασικά δεν έχουμε σαφείς ενδείξεις που οφείλεται αυτή η αύξηση, όπως έχω προαναφέρει, απλά ενδείξεις και εκτιμήσεις. Προσωπικά θεωρώ ότι ίσως ο πιο βασικός λόγος είναι ότι εντοπίζεται αυτού του είδους του καρκίνου, πιο εύκολα.

ΕΡ: Πως γίνεται αυτή η διάγνωση;

ΑΠ: Εκτός των περιπτώσεων που είναι εμφανής από διόγκωση του θυρεοειδούς και που τις περισσότερες φορές είναι καλοήθης καταστάσεις, έχουμε στη διάθεση μας τα υπερηχοργαφήματα με τα οποία λαμβάνουμε πληροφορίες για το μέγεθος, το σχήμα, τη σύσταση, την αγγείωση του όγκου, εάν υπάρχουν μέσα μικρότερες στρώσεις ή κάτι άλλο και έχουμε τη δυνατότητα με εξειδικευμένες μεθόδους, να κάνουμε βιοψία και να αξιολογήσουμε άμεσα τον όγκο. Στατιστικά να σας πως, ότι κάθε δέκα όζους που έχουμε σε θυρεοειδή, ο ένας είναι καρκίνος. Αν λάβουμε υπόψη ότι οι μισές γυναίκες στην Κύπρο μπορεί να εμφανίζουν όζους στο συγκεκριμένο όργανο, αντιλαμβάνεστε για τι αριθμούς μιλάμε.

Πιο συχνό στις γυναίκες

ΕΡ: Γιατί κάνατε λόγο για γυναίκες;

ΑΠ: Διότι το φαινόμενο είναι πολύ πιο συχνό στις γυναίκες παρά στους άνδρες, χωρίς να υπάρχει και πάλι επιστημονική εξήγηση για ποιους λόγους.

ΕΡ: Τώρα αν μια ασθενής διαγνωστεί με καρκίνο του θυρεοειδούς, ποιο είναι το επόμενο βήμα;

ΑΠ: Μετά τη διάγνωση θα γίνει προσπάθεια σταδιοποίησης του καρκίνου. Είναι εύκολο να ελέγξεις τον θυρεοειδή. Κατά κύριο λόγο ο συγκεκριμένος καρκίνος κάνει μετάσταση στον τράχηλο και στους λεμφαδένες στην περιοχή όπου βρίσκεται, δεν κάνει μακρινές μεταστάσεις οπότε πολύ εύκολα μπορούμε να τον σταθεροποιήσουμε.

Βλέπουμε το μέγεθος, από το οποίο κρίνεται το στάδιο του. Η ηλικία του ασθενή παίζει σημαντικό ρόλο, πχ μια γυναίκα 45 χρόνων θεωρείται ότι ανήκει στο πρώτο στάδιο, όσο αυξάνεται η ηλικία προχωρά και το στάδιο. Ανάλογα με την αύξηση του όγκου θα γίνει και η περαιτέρω διάγνωση, μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να προβούμε και σε αξονική τομογραφία για να γίνει αξιολόγηση των λεμφαδένων. Η παρουσία καταστάσεων στους λεμφαδένες δεν επηρεάζει τόσο πολύ, δηλαδή αν θα πεθάνει ο άρρωστος ή όχι, δεν είναι κριτήριο. Δημιουργούν προβλήματα αλλά όχι θάνατο. Οπότε αποφασίζεται το στάδιο και ανάλογος είναι ο χειρισμός.

ΕΡ: Μπορεί να σημαίνει ύπαρξη καρκίνου και σε άλλα όργανα του σώματος;

ΑΠ: Δεν σχετίζεται με άλλα όργανα, υπάρχει μόνο ένα κληρονομικό σύνδρομο στο οποίο επηρεάζονται πολλοί αδένες και όργανα μαζί αλλά είναι πολύ σπάνιο, μέχρι τώρα δεν το έχουμε συναντήσει στην Κύπρο. Εκτός βέβαια αν έχει γίνει μετάσταση στο θυρεοειδή άλλων καρκίνων από άλλα όργανα. Αλλά και πάλι είναι πολύ σπάνιο. Όχι, η παρουσία καρκίνου του θυρεοειδή, δεν σημαίνει παρουσία καρκίνου και σε άλλα όργανα.

Ιάσιμος αλλά και επικίνδυνος

ΕΡ: Σε τέτοια περίπτωση είναι επικίνδυνος;

ΑΠ: Ο καρκίνος του θυρεοειδή είναι ιάσιμος. Ο καρκίνος ευρύτερα είναι επικίνδυνος από την εμφάνιση του στα άλλα όργανα, όχι από τη μετάσταση του στο θυρεοειδή. Για να φτάσει στο θυρεοειδή, σημαίνει ότι έχει περάσει από άλλα πιο σημαντικά όργανα.

ΕΡ: Αφότου γίνει η σταδιοποίηση του, τι ακολουθεί;

ΑΠ: Επειδή ο συγκεκριμένος καρκίνος δεν είναι τόσο επιθετικός, παλιότερα ίσχυε η άποψη ότι το καλύτερο που πρέπει να γίνει είναι απλά να τον παρακολουθείς. Δυστυχώς όμως η άποψη αυτή δεν ισχύει πλέον ανάμεσα στους γιατρούς στην Κύπρο, λόγω νοοτροπίας κυρίως ίσως και εκπαίδευσης. Ίσως αυτή η άποψη έχει καθιερωθεί και από το γεγονός ότι όταν ο κόσμος ακούει τη λέξη καρκίνος, φοβάται, αντιδρά και θέλει να απαλλαγεί από αυτόν έστω και αν εμείς οι ογκολόγοι γνωρίζουμε ότι δεν χρειάζεται, παρά μόνον εάν αλλάξει η μορφή του. Πλέον ο καρκίνος αυτός εγχειρίζεται με το που εμφανιστεί.

ΕΡ: Μήπως έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο, με υπερβολική φοβία για τον καρκίνο;

ΑΠ: Δυστυχώς στην Κύπρο, γινόμαστε καμιά φορά μάρτυρες υπερβολών. Ίσως φταίει το γεγονός ότι υπάρχει ανομοιογένεια στην εκπαίδευση των γιατρών. Στην Κύπρο οι γιατροί μπορούν να προέρχονται από πανεπιστήμια διαφόρων χωρών με διαφορετικές απόψεις και απουσιάζει ένα εθνικό σύστημα εκπαίδευσης όπου θα γίνεται κάποιου είδους μετεκπαίδευση με ψηλά στάνταρ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχει μια ανομοιογένεια για το πώς οι γιατροί βλέπουν κάποια προβλήματα, οπότε, αυτή η διαφορετικότητα μεταδίδεται στους αρρώστους.

Όταν ο άρρωστος ακούει τον ένα γιατρό να λέει ένα πράγμα, τον άλλο να λέει κάτι άλλο, δεν ξέρει ποιος από τους δύο είναι ο σωστός, οπότε επικρατεί μια συγχύσει. Έτσι καθιερώνεται μια νοοτροπία που επηρεάζει αρνητικά τους αρρώστους διότι πλέον η λέξη καρκίνος για τους Κύπριους σημαίνει κάτι δραματικό, ενώ υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα και η πλειοψηφία του κόσμου δεν πεθαίνει από καρκίνο, πεθαίνει από καρδιακά νοσήματα και άλλα. Έχουμε αυτό το πρόβλημα. Ο κόσμος πανικοβάλλεται και θέλει άμεσα να κάνει κάτι.

Χρειάζεται ψυχραιμία

ΕΡ: Τι εισηγείστε;

ΑΠ: Χρειάζεται ψυχραιμία. Στην περίπτωση του καρκίνου του θυρεοειδή, πρέπει να γίνεται η σωστή σταδιοποίηση, να εξηγείς στον άρρωστό ότι ποτέ δεν είναι επείγον να τον χειρουργήσεις εκτός εάν υπάρχει ο κίνδυνος να κλείσει το αναπνευστικό σύστημα. Πρέπει να εξηγείται στον άρρωστο το πρόβλημα του με κάθε λεπτομέρεια και να του δίνονται οι σωστές πληροφορίες για να μπορεί να συμμετέχει στις αποφάσεις εάν και εφόσον υπάρχουν επιλογές. Είναι περιπτώσεις που ο άρρωστος δεν έχει επιλογές. Στον θυρεοειδή όμως υπάρχουν επιλογές, πχ πόσο θυρεοειδή να αφαιρέσω, τι να κάνω.

Όταν σταδιοποιήσουμε τον καρκίνο, ανάλογα με το τι έχουμε θα κινηθούμε, αν έχουμε μόνο στον θυρεοειδή καρκίνο, θα αφαιρέσουμε μόνο τον θυρεοειδή και πάλι εξαρτάται πόσον θα αφαιρέσουμε διότι μετά θα πρέπει στην περίπτωση ολικής αφαίρεσης να λαμβάνονται έτοιμες οι ορμόνες. Δεν είναι φάρμακο, δεν έχουν παρενέργειες, όμως επηρεάζουν την υγεία και θα ήταν καλύτερο, εάν υπάρχει δυνατότητα να κρατείτο ο θυρεοειδής.

ΕΡ: Υπάρχουν κριτήρια για τέτοια επέμβαση;

ΑΠ: Όντως βάλαμε κάποια κριτήρια. Για καρκίνους κάτω του ενός εκατοστού, ο οποίος θεωρείται μικρός καρκίνος, δεν χρειάζεται να αφαιρέσεις όλο τον θυρεοειδή διότι αυτό θα έχει κάποιες επιπλοκές, καθώς πρόκειται για λεπτή επέμβαση. Μπορεί να αφαιρέσεις μέρος του οργάνου, έχοντας βεβαίως υπόψη ότι στο μέλλον μπορεί να παρουσιάσει ξανά κάποια προβλήματα.

Βεβαίως, την τελευταία λέξη έχει ο άρρωστος. Του αναλύεις τα δεδομένα και αποφασίζει. Τώρα αν ο καρκίνος είναι μεγαλύτερος του ενός εκατοστού, τότε η επέμβαση θα είναι μεγαλύτερη διότι ενδεχομένως θα υπάρχει ο κίνδυνος να έχει επεκταθεί στους παρακείμενους λεμφαδένες κλπ.

Επιτυχία επεμβάσεων μέχρι 90%

ΕΡ: Έχετε πει προηγουμένως ότι είναι ιάσιμος ο καρκίνος αυτός

ΑΠ: Το ποσοστό επιτυχίας και θεραπείας, αυτών των επεμβάσεων ανέρχεται στο 90- 95% . Για αυτό και συμπληρώνουμε τη θεραπεία μας με ραδιενεργό ιώδιο το οποίο λαμβάνεται από το στόμα και απορροφάται μόνο από τα καρκινικά κύτταρα που τυχόν έχουν απομείνει στο σώμα και τα καταστρέφει. Αυτή η θεραπεία δίνεται σε ασθενείς που θα έχουν πραγματικό όφελος από αυτήν διότι έχει αρκετές παρενέργειες. Για αυτό και αν δεν χρειάζεται καλύτερα να αποφεύγεται. Ακολουθεί παρακολούθηση του ασθενούς για κάποιο χρονικό διάστημα για να δούμε την εξέλιξη του και μετά τη θεραπεία του, το μόνο που έχει είναι να εξετάζεται περιστασιακά για προληπτικούς λόγους.

ΜΑΡΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.



Newsletter











4015