ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΜΙΧΑΛΗ ΠΑΓΩΝΗ*
Η ποικιλία δηγμάτων στα παιδιά αλλά και ο μεγάλος αριθμός υπολογίζονται σε ένα εκατομμύριο παιδιά ετησίως.
Τέτανος
Το gram θετικό αναερόβιο κλωστηρίδιο του τετάνου είναι η αιτία για τον τέτανο. Είναι μικροοργανισμοί που παράγουν δύο νευροτοξίνες: τετανοσπασμίνη και τετανολυσίνη.
Η περίοδος επώασης ποικίλει από 2 ημέρες μέχρι μήνες, με τις περισσότερες περιπτώσεις να εμφανίζονται μέσα σε 14 μέρες.
Σηπτικά τραύματα που αντιμετωπίζονται μετά από τις 24 ώρες, αποστήματα, έλκη, γάγγραινα, και τραύματα με μη βιώσιμους ιστούς είναι οι πιο κοινοί τραυματισμοί που επιμολύνονται.
Φάρμακα, όπως οι βενζοδιαζεπίνες, ελέγχουν τους τετανικούς σπασμούς και αντιμικροβιακά για τη λοίμωξη. Μετρονιδαζόλη (από το στόμα ή ενδοφλέβια, 30 mg/kg/ημέρα, που διαιρείται σε 4 δόσεις, με μέγιστο σύνολο 4 g/ημέρα) είναι το αντιβιοτικό εκλογής.
Εναλλακτική επιλογή είναι ΕΦ χορήγηση πενικιλίνης G (100.000 U/kg/ ημέρα κάθε 4 έως 6 ώρες).
Δήγμα από γάτα, σκύλο, άνθρωπο και άλλα θηλαστικά ζώα
Η πιο κοινή επιπλοκή από τα δήγματα είναι μόλυνση:
γάτες 16%- 50%, σκυλιά 1%-30%, και άνθρωποι 9%-18%.
Οι πιο κοινοί μολυσματικοί μικροοργανισμοί είναι ο στρεπτόκοκκος, ο σταφυλόκοκκος, οι ακτινομύκητες, διπλόκοκκος Neisser, Eikenella corrodens, είδη αιμόφιλου, αναερόβιοι οργανισμοί. Αντιβιοτικά αρχίζουν 8 έως 12 ώρες από το δήγμα και συνεχίζονται για 2 έως 3 ημέρες. Φάρμακο εκλογής είναι αμοξικιλίνη με κλαβουλανικό οξύ.
Λύσσα-Προφύλαξη
Η λύσσα είναι μια προερχόμενη από ιό ασθένεια διαβιβασθείσα συνήθως κατευθείαν με το σάλιο ενός νοσούντος θηλαστικού (δηλ., σκυλιά, γάτες, κουνάβια, ρακούν, αλεπούδες). Εκδηλώσεις από το κεντρικό νευρικό σύστημα είναι μια οξεία, προοδευτική εγκεφαλομυελίτιδα από την οποία η επιβίωση είναι εξαιρετικά μικρή Ο άνθρωπος έχει ένα ευρύ φάσμα για την περίοδο επώασης από ημέρες μέχρι έτη.
Αντιμετώπιση δηγμάτων
•ιστορικό.
•επανεξέταση σε 24-48 ώρες.
•χειρουργικός καθαρισμός
•αξιολόγηση για τον κίνδυνο τετάνου, λύσσας, ηπατίτιδας Β, HIV.
• παροχέτευση τραύματος
•αντιμικροβιακή θεραπεία.
Δαγκώματα αραχνών
Υπάρχουν περίπου 40.000 είδη αραχνών. Σπάνια ένα δάγκωμα αράχνης απαιτεί χειρουργική αντιμετώπιση.
Λίγες αράχνες έχουν αποδειχθεί ότι έχουν τη δυνατότητα να δαγκώσουν τους ανθρώπους επειδή οι κυνόδοντές τους δεν μπορούν να διαπεράσουν το δέρμα. Χαρακτηριστικά, το δήγμα αρχίζει σταδιακά να προκαλεί κνησμό, καύσο, και να γίνεται εκχυμωτικό, και οιδηματώδες. Ο ιστός κάτω από μια φυσαλλίδα είναι πιθανότερο να γίνει νεκρωτικός, αλλά η έκταση και η νέκρωση δεν είναι προβλέψιμη. Η φλεγμονή επεκτείνεται διαμορφώνοντας έναν «στόχο» ή σχέδιο «φωτοστέφανου». Η ανάγκη για την εισαγωγή σε νοσοκομείο εμφανίζεται εάν ο ασθενής αναπτύσσει συστηματικά συμπτώματα. Συστηματικά συμπτώματα, με τον πυρετό που είναι το πιο κοινό ενώ άλλα κοινά συμπτώματα περιλαμβάνουν αναφυλαξία, ναυτία και εμετό, κεφαλαλγία, μυαλγίες, κοιλιακό άλγος, ηπατίτιδα, παγκρεατίτιδα. Απειλητικά για τη ζωή είναι η αιμόλυση, οι διαταραχές πήξης και η ανεπάρκεια πολλαπλών οργάνων. Συστηματικά κορτικοστεροειδή φαίνονται να καταστέλλουν την αιμόλυση και μπορούν να απαιτηθούν για 5 έως 10 ημέρες.
Ενυδάτωση, για να διατηρήσει την καλή παραγωγή ούρων, απαιτείται για να αποτρέψει την οξεία νεφρική σωληναριακή νέκρωση. Δευτεροπαθείς επιμολύνσεις μπορούν να εμφανιστούν και να οδηγήσουν σε σηψαιμία, τοξικό shock, και νεκρωτική απονευρωσίτιδα. Απαιτείται στενή παρατήρηση και αντιβιοτική θεραπεία για να καλύψει τις αναερόβιες, σταφυλοκοκκικές και στρεπτοκοκκικές μολύνσεις. Εργαστηριακά ευρήματα
•αιμοσφαιριναιμία
•αιμοσφαιρινουρία ή αιματουρία
•λευκοκυτάρωση
•αναιμία
•θρομβοκυτοπενία
•διαταραχές πήξης
•δείκτες φλεγμονής
Επειδή το δηλητήριο έχει επιπτώσεις στο αυτόνομο νευρικό σύστημα, ασθενεί μπορεί να παρουσιάσουν συμπτώματα δυσαυτονομίας που περιλαμβάνουν υπέρταση, ταχυκαρδία, αδυναμία, βλεφαρόπτωση, οίδημα βλέφαρων, κνησμό, ναυτία και εμετό, αύξηση αντανακλαστικών, δυσκολία αναπνοής, και υπερβολική σιελόρροια. Η αντιμετώπιση στρέφεται στην αναλγησία. Για εκείνους με ήπιο πόνο, τα από του στόματος φάρμακα είναι κατάλληλα. Οι ασθενείς με δριμύ πόνο χρειάζονται οπιούχα και βενζοδιαζεπίνες.
Δήγμα φιδιού
Συχνότερα προκαλούν διαταραχές πήξης και συστηματική τοξικότητα Παθοφυσιολογία
Το δηλητήριο είναι ένα σύνθετο μίγμα πρωτεϊνών, συμπεριλαμβανομένων μεταλλοπρωτεινασών, κολλαγένασης, υαλουρονίδασης, και φωσφολίπασης. Το δηλητήριο απορροφάται και μπορεί να οδηγήσει σε σοκ και διαταραχές πήξης. Ο ασθενής έχει χαρακτηριστικά τα δύο σημάδια κυνόδοντα στη θέση του δαγκώματος. Μέτρηση από το άκρο στην περιφέρεια είναι η αντικειμενικότερη παρακολούθηση και μπορεί να επαναληφθεί εύκολα για να καθορίσει οποιαδήποτε πρόοδο. Επίσης γίνεται έλεγχος για ισχαιμία ή στοιχεία συνδρόμου διαμερίσματος και ενδέχεται να χρειαστεί απονευρωσιοτομή. Τα σημεία περιλαμβάνουν ναυτία, εμετό, και μεταλλική γεύση.
Η υπόταση και το σοκ μπορούν να εμφανιστούν σε βαριές περιπτώσεις. Μετά από ένα δήγμα crotalid, το θύμα πρέπει να αποφύγει την άσκηση και να ακινητοποιηθεί για να μειώσει την απορρόφηση δηλητηρίου στη συστηματική κυκλοφορία. Υπάρχουν περιορισμένα στοιχεία για να προταθεί η περίδεση άκρου. Όταν περιδεθεί σωστά, δύο δάχτυλα πρέπει εύκολα να ολισθαίνουν κάτω από μια ζώνη περίδεσης. Η ακινητοποίηση πίεσης είναι μια άλλη μορφή που περιλαμβάνει το τύλιγμα ολόκληρου του άκρου με ελαστικό επίδεσμο και έπειτα το άκρο ακινητοποιείται με έναν νάρθηκα. Η χορήγηση της δόσης πολυδύναμου αντιοφικού ορού στα παιδιά είναι όπως στους ενήλικες.
Επίσης ΣΔΕΠ, και ραβδομυόλυση, αδυναμία και αναπνευστική ανεπάρκεια. Το δηλητήριό του εμποδίζει την απελευθέρωση της ακετυλοχολίνης από τον προσυναπτικό νευρώνα στη νευρομυϊκή σύνδεση.
Χειρουργός Παίδων*
