Με ανακοίνωσή του το Αντιναρκωτικό Συμβούλιο Κύπρου σημειώνει ότι «η 26η Ιουνίου, μια μέρα που καθιερώθηκε το 1987 από τον ΟΗΕ ως Παγκόσμια μέρα κατά των Ναρκωτικών, πρέπει να αποτελεί για όλους μέρα αναστοχασμού και προβληματισμού. Τη μέρα αυτή, ο κάθε ένας και η κάθε μια, επαγγελματίας, γονιός, εθελοντής, πολίτης, πολιτικός, καταλήγει συχνά σε μια σειρά από ερωτήματα και διαπιστώσεις, μέσα από τις οποίες οδηγείτε να καταλογίζει ευθύνες στην Πολιτεία, στην Κοινωνία, κάποιες φορές σε εαυτόν, σε όλους δηλαδή, αλλά τελικά ίσως και σε κανένα! Ευθύνες στους πολιτειακούς θεσμούς και οργανισμούς που δεν μερίμνησαν για όσα έπρεπε, ευθύνες σε μια κοινωνία που οδηγεί τους ανθρώπους στη φυγή για να αντέξουν την αφόρητη πραγματικότητα, στο εκπαιδευτικό σύστημα που δεν αγκαλιάζει και δεν στηρίζει τους μαθητές και ιδιαίτερα τις ευάλωτες ομάδες αλλά λειτουργεί συχνά ως φορέας διάχυσης στεγνών και μόνο γνώσεων, στους γονείς που δεν είναι δίπλα από τα παιδιά τους και δεν τα θωρακίζουν επαρκώς …
Οι ευθύνες που μας αναλογούν δεν πρέπει να επιρρίπτονται μόνο σε τέτοιες επετείους. Αντιθέτως το θέμα της εξάρτησης είναι ένα θέμα που πρέπει να μας απασχολεί ολόχρονα.
Παρόλο που η εξάρτηση, αποτελεί ακόμη και σήμερα αντικείμενο συζήτησης σε σχέση με τη γένεσή της και οι διάφορες σχολές σκέψεις εστιάζουν λιγότερο ή περισσότερο στη βιολογική της βάση, είναι γενικά παραδεκτό ότι αυτή συντίθεται από διάφορες παραμέτρους, κοινωνικές, οικονομικές, ατομικές, περιβαλλοντικές. Έτσι βλέπουμε σταδιακά να εγκαταλείπεται η ταύτιση του χρήστη με τον εγκληματία ενώ ιδιαίτερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ανοίγονται δρόμοι που αποκλίνουν από δογματικές και αφοριστικές προσεγγίσεις και προσεγγίζουν όλο και περισσότερο σε μια αντιμετώπιση εδρασμένη σε επιστημονικά δεδομένα και καλές πρακτικές. Στην ίδια λογική, οι πολιτικές αντιμετώπισης της εξάρτησης εμπερικλείουν την κριτική για ένα κοινωνικό – οικονομικό – πολιτικό σύστημα αρχών και αξιών που σπρώχνει τους ανθρώπους προς τη φυγή ενώ φαίνεται ότι η χρήση και εξάρτηση από ουσίες, αλλά και το φαινόμενο της ανάπτυξης εξαρτητικών συμπεριφορών που βλέπουμε να καταδυναστεύουν τους ανθρώπους στις μέρες μας, αφορούν πάνω απ’ όλα την σχέση του ανθρώπου με την κοινωνία.
Δεν θα ήταν πιστεύουμε καθόλου υπερβολή να πει κάποιος ότι οι ουσίες ως τέτοιες, νόμιμες ή παράνομες, αλλά και η εξάρτηση ενός ατόμου από συγκεκριμένες συμπεριφορές, είναι ένα μέσο φυγής του από μια αφόρητα αδιέξοδη προσωπική και κοινωνική πραγματικότητα, όπου το άτομο ψάχνει να βρει απεγνωσμένα αυτά που έχει ανάγκη: ένα κοινωνικό ρόλο, στοιχεία μιας κοινωνικής ταυτότητας, μια θέση κάπου, έστω και σε μια περιθωριακή ομάδα όπως είναι αυτή των εξαρτημένων ατόμων.
Το Αντιναρκωτικό Συμβούλιο Κύπρου, ως το ανώτατο συντονιστικό σώμα της Κυπριακής Πολιτείας στα θέματα της ουσιοεξάρτησης, επιστρατεύει όλες τις δυνάμεις του, που δεν είναι άλλες από την κοινωνία με όλους τους φορείς κρατικούς και μη. Κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, όπου η ίδια η ύπαρξη προγραμμάτων και υπηρεσιών κινδυνεύει, το ΑΣΚ επιμένει να ασκεί με ευλάβεια το ρόλο που αυτή η Πολιτεία του ανέθεσε, έναν ρόλο που προϋποθέτει υψηλού επιπέδου επιστημονική ανεξαρτησία, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται ο πολύπλοκος ρόλος του συντονισμού μεταξύ όλων των φορέων.
Αυτή την 26η Ιουνίου, πέρα από την ενδοσκόπηση και την αυτοκριτική που ο κάθε ένας οφείλει να ασκήσει από θεσμική, συλλογική ή ατομική οπτική, και παρά την κρίση, εμείς στο ΑΣΚ, προτάσσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη για να στηρίξουμε ως κοινωνία αυτούς που μας έχουν περισσότερο ανάγκη, ανοίγοντας σε συνεχή βάση νέες οδούς συνεργασίας!
Ας μετατραπεί η 26η Ιουνίου, σε μέρα ανάληψης ατομικής και συλλογικής δράσης για διασφάλιση των δικαιωμάτων των ανθρώπων της Κύπρου που παλεύουν με την εξάρτηση, αλλά και για την αναδόμηση μιας κοινωνίας που να λειτουργεί στηρικτικά.
Γιατί ας μην ξεχνούμε ότι, η σιωπή είναι συνενοχή……»
